De laatste week in Nederland, voor de verhuizing naar Nicaragua, was als het ware stormachtig. Hoe goed je ook alles plant, toch moet er op het eind nog veel gebeuren. We werden als het ware voortgestuwd door een niet aflatende activiteiten-wind: huis leeg, selecteren wat gaat naar wie, laatste regeldingen, afscheid, inpakken…..
De grote uitdagingen in het leven, alles waar bij je uit je comfort zone stapt, geven de gelegenheid je zelf weer beter te leren kennen. In mijn geval:
• het losmakingsproces zo te doorleven, dat er geen wortels in de grond blijven zitten of zo beschadigen, dat je er later nog last van kan krijgen. Door een te grote gehechtheid aan spullen of mensen.
• leven vanuit een basisvertrouwen, waardoor zekerheden van minder belang zijn.
Daardoor heb ik al die afscheidsontmoetingen bewust beleefd: de Ark viering in Gouda de zondag voor vertrek, het afscheid van mijn collega’s, het afscheid van dierbaren, het uitzwaaien op Schiphol…
En hoe staat Jonathan erin? Moeilijk te zeggen. Maar de dag dat ik hem kwam halen van zijn dagactiviteit De Ervaring, waar in de middag aandacht was besteed aan zijn afscheid, toonde hij voor het eerst duidelijke emoties. En de CD die hij had gekregen met muziek die hij zelf altijd op “you tube” zocht, heeft hij die middag wel 10 keer gehoord. Ook hij wilde vooral horen dat hij na veel “ Nicaragua” , op bezoek zou gaan bij “de Ervaring”.
De komende tijd zal het begeleiden van Jonathan (heeft verstandelijke beperking en autisme) veel aandacht vragen. Hij snapt ten dele dat we voor langere tijd naar Nicaragua gaan. Maar wat dat ten diepste betekent, kan ik hem niet duidelijk maken. Dat zal de tijd moeten doen.
Ook hier liggen grote uitdagingen!
Maar nu even “ windstilte”: bijkomen in Managua en vanmiddag tot zondag een paar dagen strand.
Even geen geregel en gedoe…..
Een betere voorbereiding voor het gaan naar Juigalpa, onze nieuwe woonplek, kunnen we ons niet wensen.
