Inmiddels ben ik al twee keer in Managua geweest om te horen welke papieren ik moet verzamelen om onze visum te verlengen. Ja, ik ben al weer vijf jaar in Nicaragua en was gelukkig met de maximale visumtijd die ik had gekregen van vijf jaar. Maar die loopt half maart af.
De eerste keer ging ik om te horen wat de vereisten waren. Alhoewel het slechts tien documenten/vereisten zijn, en voor Jonathan de helft daarvan kopieen van mijn papieren (als zijnde afhankelijk van mij), word ik toch nooit blij van al dat gedoe om die papieren in handen te krijgen. Maar ja, niet nadenken, doen! Dus nadat ik het merendeel van de papieren verzameld had ging ik opnieuw naar Managua, naar de Migratiedienst, met name om te horen hoe verder, omdat ik een kopie van het bewijs van goedkeuring van de organisatie waar ik werk nog niet kon overleggen, en mijn visum aan het verlopen was.
Jaarlijkse klus
Het verkrijgen van het bewijs van goedkeuring van de organisatie is een jaarlijkse klus, waar de voorzitter van de organisatie elk jaar achter aan moet. En wij in deze periode van het jaar. Andere jaren kost dat voorbereidingswerk, om alles zo aan te leveren als geëist wordt, maar duurt het twee weken en de procedure is rond. Nu niet. Sinds kort is er een nieuwe wet, die de eisen waar aan een NGO (niet-gouvermentele organisatie) moet voldoen om goedgekeurd te worden, aanzienlijk verscherpt heeft. De naderende verkiezingen spelen hier in mee. Men is bang voor buitenlandse inmenging en vooral voor financiële ondersteuning van activiteiten waar de regering geen vrede mee heeft. En Gobernación, de goedkeurende instantie, let daarom op alle details. Het kostte al een maand voordat geaccepteerd werd dat we al het gevraagde in konden leveren. Want telkens als we dachten dat we er waren, kwam er weer een nieuwe eis bij…
Willekeur
Hoe lang het gaat duren voor we een antwoord hebben? Als we geluk hebben wordt het pakket niet te vaak terug gestuurd, om nog het een en ander aan te moeten vullen. Maar dat het tijd gaat kosten is een feit. En dat betekent dat ik niet dát papier kan aanleveren, wat ik nodig heb voor de visumaanvraag.
Bij mijn laatste bezoek aan de migratiedienst- momenteel zijn er lange wachttijden van 3 uur- werd de lijst van wat ik aan moest leveren weer verlengd. Het lijkt een beetje willekeur, afhankelijk van wie je voor je hebt. En er werd mij verteld dat ik per dag $ 2,- moet gaan betalen als boete als mijn visum niet geregeld is.
En nu?
Om te voorkomen dat ik niet te vaak met Jonathan naar de migratiedienst in Managua moet, op drie uur reisafstand, los van de wachttijden voor je aan de beurt bent, heb ik een verklaring op laten stellen door een psychiater, met vermelding wat de beperkingen van Jonathan zijn en wat dat betekent voor zijn gedrag en wat hij al dan niet aankan. Hopelijk is men daar gevoelig voor.
Dus dat is, wat het is. We leven in tijden van onzekerheid. En zo is het leven altijd, want zekerheden bestaan niet, ook al denken we van wel. Maar dit zijn zeer goede oefeningen om in het NU te leven, met een beginners mind, open om te horen wat het leven voor ons in petto heeft en te genieten van wat elke dag brengt. Want er zijn verschillende scenario´s denkbaar en alles ligt open.
Afbeelding van VIN JD via Pixabay
