Het is half 9 in de ochtend. De verhuiswagen staat voor de deur. De jonge mannen die we gevraagd hebben te komen helpen zijn ook mooi op tijd. Alleen de timmerman, die de grote kasten uit de slaapkamers van de muur los moet maken en ze in het nieuwe huis moet plaatsen, is er nog niet.
Vandaag, 15 juli is de dag dat we over gaan naar het nieuwe huis. De hele week hebben we al ritjes benut met de auto van een vriendin, om de nodige spullen over te brengen. De huiseigenaresse had ons toestemming gegeven om – in een kamer van het nieuwe huis – al spullen op te slaan.
In Juigalpa bestaan geen verhuisbedrijven die je inschakelt om te helpen bij een verhuizing. Alles moet dus zelf geregeld worden. Van het vinden van kartonnen dozen om de spullen in te pakken (zijn hier niet te koop zoals in Nederland) tot het vinden van iemand die een vrachtauto heeft en kan rijden. Evenals mensen vinden die kunnen helpen bij het versjouwen van de spullen. Want alles gaat hier met menskracht. Geen hulpmiddelen om zware wasmachines, koelkasten of fornuizen op te tillen en op de auto te krijgen…
Loyda, Daniel en Jonathan
Ook David is mooi op tijd. Hij komt onze huisgenoten halen, begeleid door Carmen en Heydis, om naar een boerderijtje te gaan om de dag lekker rustig door te brengen in de natuur. Het is de plek waar ze eerder zijn geweest en is dus vertrouwd terrein, wat het genieten bevordert. Aan het eind van de middag zullen ze weer gehaald worden en naar het nieuwe huis worden gebracht.
Verhuiservaring
Over het algemeen hebben mensen hier weinig verhuiservaring. Mijn onderzoekje onder onze werkneemsters gaf als uitslag 2 a 3 verhuizingen per persoon. Het is hier een ideaal een eigen huis te hebben, hoe klein en gebrekkig dan ook, wat verhuizen ook niet bevordert. Gelukkig ben ik de expert in verhuizingen waarbij het leegmaken van het huis in Leiden de kroon spande, toen ik bijna twee jaar geleden naar Nicaragua vertrok. In zoverre is dit een vrij lichte verhuizing.
Het was inspirerend om Enyin, Alvaro, Carlos en David bezig te zien, daar ze van aanpakken wisten. En creatief in het vinden van oplossingen. Toen de timmerman de kasten van de kamer van de tweede verdieping niet naar beneden wist te krijgen en er een stuk af wilde zagen, lieten ze me verontwaardigd weten dat dat helemaal niet nodig was en dat eén van hen een vriend had die dit soort klussen goed wist te klaren.
Het resultaat is op de foto te zien. De kasten kwamen uit elkaar gehaald naar beneden. Maar moesten in het nieuwe huis ook in stukken weer naar boven, naar de tweede verdieping, waar de nodige inventiviteit voor nodig was. Een ieder ging ervoor!
Eind goed al goed
Door het probleem met de kasten liepen we vertraging op, maar om 5 uur was alles over en stond het meeste op zijn plek. Natuurlijk hadden we van te voren goed gekeken wat we waar wilden hebben, wie waar zou slapen etc. Gelukkig had niemand moeite die eerste nacht in een andere omgeving te slapen!
Daniel en Loyda laten weinig merken wat de overgang hun doet. Jonathan uit zich meer en mist bepaalde elementen uit het andere huis. Daar raakt hij bij momenten gespannen door, dus we zijn alert om hem te helpen bij het assimileren van de veranderingen.
De kasten werden de volgende dag in elkaar gezet. En natuurlijk zijn we elke dag nog wel bezig om de puntjes op de i te zetten. Maar het resultaat is er naar. We voelen ons thuis in ons nieuwe huis!
