Wanneer je aan een mooie bestemming denkt voor een donatie denken wij niet in de eerste plaats aan een uitstapje. Je wilt het geld graag goed en duurzaam besteden. Dus materiële zaken hebben de voorkeur. Maar wat is goed? Wat is duurzaam?
We kregen een donatie van het milieufonds van de oecumenische gemeente de Regenboog uit Leiden. Die hebben we besteed aan een uitstapje voor bewoners, medewerkers van het gemeenschapshuis, medewerksters van de activiteitenclub, van kantoor en leden van het bestuur, totaal zo’n 25 personen. En daar zijn we erg blij mee: “Ook al is deze dag voorbij, zeker weten dat deze dag voor velen een onvergetelijke dag is geworden! Zowel door de geweldige tijd die we hebben gehad, als wel door de gedachte dat mensen ver weg dit uitstapje mogelijk maakte.” Is dat niet hartverwarmend?
Datum prikken
Waar we naar toe wilden was duidelijk: de zee. Dat ligt op vier uur rijden van Juigalpa en daar komt men dus weinig of niet. Bovendien: een groot deel van de Nicaraguanen gaat niet op vakantie. Maakt men een uitstapje, dan is het vaak naar familie die elders woont. In de buurt van Juigalpa is een meer en de rivier waar men kan zwemmen. Maar de zee is ver. Het is een luxe daarnaar toe te gaan en die kan niet iedereen zich veroorloven. Een aantal deelnemers had nog nooit de zee gezien!
Welke dag was ideaal? We wilden dat zoveel mogelijk mensen mee zouden kunnen, maar moesten ook rekening houden met de politieke situatie van het land, die sinds half april heel instabiel is en voor onverwachtse verrassingen kan zorgen…
Onrust in Nicaragua
Sinds 18 april zijn er demonstraties in Nicaragua, waar ik in een nieuwsberichtje voor deze website over heb geschreven. Het protest begon tegen de maatregelen die de regering had afgekondigd om het instituut van de volksverzekeringen te saneren. Door het geweld wat tegen deze demonstraties werd ingezet, wat heeft gezorgd voor vele doden en gewonden – sloeg de vlam pas goed in de pan. En vele Nicaraguanen die jarenlang het steeds autoritairdere en anti-democratische bewind hadden gedoogd, gingen nu vreedzaam de straat op om hun ongenoegen kenbaar te maken. Om rechtvaardigheid te eisen en verantwoording voor de doden (rond de 50), verdwenen personen (momenteel nog 7) en gewonden (meer dan 100). Inmiddels hebben drie grote marsen plaats gevonden in de hoofdstad en in tien relatief grote steden en zijn er gewelddadige confrontaties geweest in enkele steden. De president kon er niet meer om heen om in te gaan op de eis om de mensenrechtenorganisatie van de OEA te vragen een onderzoek in te stellen naar de oorzaak van de slachtoffers. Ook neemt hij nu deel aan een nationale dialoog.
5 mei
Maar terug naar ons uitje: Zaterdag was het zover. De bus kwam mooi op tijd voorrijden. Iedereen was aanwezig en de reis kon beginnen naar Pochomil, een kustplaats in het westen van Nicaragua.
Waarschijnlijk hadden Daniel en Loyda, die jaren verwaarloosd waren in hun eigen familie, nooit zo’n lange busreis in hun leven gemaakt. Ook zij hadden de zee nog nooit gezien. Daniel genoot zichtbaar toen hij in het water was en hield ervan dat de zee in zijn gezicht spetterde. Loyda bleef liever aan de rand van het water zitten waar ze heerlijk om zich heen zat te kijken. Jonathan had meer zee-ervaring en was er alleen uit te krijgen om zijn middageten te verorberen. Maar ook de anderen genoten zienderogen. Evenals de andere deelnemers.
We aten bij een van de strandtenten die ons een mooie korting gaf ter ondersteuning. Er waren hangmatten beschikbaar voor een siësta en douches (hoe primitief ook) om het zand en zeewater van ons af te spoelen voor we weer huiswaarts gingen.
Het was een geweldige dag, waarbij alleen de tocht door Managua ons deed beseffen wat er momenteel gaande is in Nicaragua. Ongelooflijk, hoe divers het leven is, waarin uitersten bij elkaar komen. We zijn dankbaar voor al het goede wat ons toevalt! En gedenken hen, die hun leven gaven.
NB: En deze week, op woensdag, gaat eindelijk de nationale dialoog starten, onder leiding van de RK kerk. Veel hoop is daarop gericht. Diverse civiele bewegingen van studenten, boeren, ondernemers, e.a. gaan met de president om de tafel zitten om te proberen tot een vreedzame oplossing te komen. Want veel Nicaraguanen zijn deze regering moe, het geweld moet stoppen en het recht zege vieren!
