Graag deel ik dit keer een hoofdstukje uit mijn verslag, dat betrekking heeft op een actueel thema dit half jaar: Ziekten en gezondheid, afsluitend met enkele algemene conclusies.
Huisgenoten
Dit half jaar gingen we van tijd tot tijd met één van de huisgenoten op bezoek bij een holistische / natuurlijke arts. Onze visie is, dat bij een ziekte of aandoening het lichaam uit balans is en ondersteuning nodig heeft om de eigen weerstand te versterken. Waarbij we zoveel mogelijk het geven van chemische medicijnen vermijden. Met Jonathan ga ik regelmatig, elke maand, naar deze arts, i.v.m. de behandeling van zijn epilepsie en prikkelbaarheid. Voor Jonathan zijn deze doktersbezoeken een uitje!
Over het algemeen verkeren de huisgenoten in goede gezondheid. Zelfs Loyda heeft haar gezondheid verbeterd en heeft bijna geen diarree meer. Een geweldige prestatie waar onze zorg, haar eigen lichaam en het laatste jaar de doktersbezoeken hard aan hebben meegewerkt. Een ander voordeel is, dat ze daarom nauwelijks nog een speciaal dieet heeft!
In februari hebben Loyda, Daniel en Jonathan, met hulp van onze bevriende tandarts en diens vriend, een anesthesist, hun gebitten onder narcose laten reinigen.
In deze tijd van pandemie hebben we de contacten met onze medische vriend van de gezondheidspost vermeden (meer kans op besmetting) en hebben we een privé-arts benaderd, die ons nu op een zeer gunstige manier helpt. Hij kwam ook naar het huis om de medische controle van Rommel te doen, toen hij binnenkwam als nieuwe huisgenoot.
Personeel
Eind maart werd Marys één van onze begeleidsters geopereerd en kreeg een ziekteverlof van twee maanden. Haar afwezigheid werd verlengd tot 1 juli. Gelukkig vonden we Sayra, die haar verving tot ze terug kwam. Sayra was een lot uit de loterij en past heel goed in het team. Merkbaar is dat ze ervaring heeft met mensen met beperkingen.
Onze inwonende begeleidster Ana kreeg in juni subsidie vanwege een dreigende abortus. Haar toestand is onstabiel. Haar afwezigheid (3 weken) verzwakte het team.
In juni nam de piek van coronavirussen in Nicaragua toe. Diverse werknemers (1 begeleid- ster en de hulp in schoonmaken/koken) voelden zich niet goed, zij hadden enkele symptomen, die zouden kunnen wijzen op het virus. In Nicaragua kun je de test niet gemakkelijk doen, dus koos ik voor ‘voorkomen’ in plaats van ‘spijt’ en gaf de mogelijkheid om naar huis te gaan om uit te zieken, als zijnde vakantiedagen.
Gelukkig was er wederzijdse steun van de overige leden van het team (2 begeleidsters). Het betekende wel dat we met een absoluut minimum werkten in het huis en dat ik niet altijd vrij kon nemen. Ook dat we in een aantal gevallen een appél moesten doen op onze reserve persoon om een handje te helpen. Daarnaast zijn we op zoek naar een extra reserve persoon (we hebben er 1), om ons te helpen als er te weinig personeel is door ziekte. Ten eerste, voor mogelijke dagondersteuning, maar hopelijk eveneens als nachtondersteuning. Het is niet makkelijk hier, waar het merendeel geen ervaring heeft met het werken met mensen met beperkingen, geschikte mensen te vinden. Want goede wil alleen is niet genoeg.
Extra
De fysiotherapeute die ons maandelijks begeleidde in de processen van Loyda, Daniel en Maria Elenea verliet Juigalpa. We vonden een nieuwe, die door de beperkingen van het virus nog niet bij ons thuis is gekomen. We gaan door met de laatste georiënteerde oefeningen, met kleine aanpassingen volgens onze eigen wijsheid.
Evenzo werden de massages die door een vrijwilligster wekelijks aan Daniel en Maria Elena werden gegeven, onderbroken door de quarantaine.
Afsluitende conclusie
Het is een half jaar geweest met veel verrassingen. Niet alleen binnenshuis, maar ook buitenshuis: in Nicaragua en in de wereld.
Ik heb het gevoel dat we binnenshuis goede antwoorden hebben gegeven op de uitdagingen. Dat we ons doel als gemeenschapshuis en met elke huisgenoot behoorlijk goed hebben bereikt. En het team goed genoeg is gegroeid om van de uitdagingen, die we tegen, komen te leren.
Dankzij de medewerkers die we bij de Fundación hebben zijn we met concrete stappen vooruitgegaan, om onze dromen te realiseren ten behoeve van mensen met een intellectuele beperking ouder dan 15 jaar.
Ik ben erg dankbaar voor de steun, zowel financieel als moreel, die we hebben gekregen van zoveel mensen, zowel in Juigalpa als in Nederland, Engeland en andere landen!
Ook ervaar ik Gods hand in ons werk, wat moed en vertrouwen geeft om door te gaan. En ik ben erg dankbaar voor de steun van het bestuur van Vivir Juntos, onze sterke steunpliaar, en hun financiële bijdrage.
Eendracht maakt macht! Samen dragen we een steentje bij aan een betere samenleving, waar mensen met een beperkingen positiever worden behandeld. Het voelt goed, om deel uit te maken van dit proces!
Astrid Delleman, coördinator van het gemeenschapshuis (en werkplaats)
