Daar ik, na een reis van 24 uur, in de avond Nica-tijd aankwam sliep ik in Managua en ging de volgende dag per bus door naar Juigalpa. Een mooie geleidelijke omschakeling! Ik had een warm welkom in het gemeenschapshuis. Duidelijk zichtbaar in Daniel (had de verdere avond een glimlach op zijn gezicht), José, Jonathan en de medewerksters.
De eerste week
Extern
Ook al ben je dan fysiek gearriveerd, je “zijn” heeft meer tijd nodig om de knop weer geheel om te kunnen zetten. Ik had dan ook geluk, dat er diverse speciale activiteiten waren in het staartje van die week die meehielpen geleidelijk aan om te kunnen schakelen, omdat ik niet gelijk buiten de deur al weer actief aan de gang kon.
- De dag na aankomst, de donderdag, werd Allerzielen herdacht. Dit keer een vrije dag in Nicaragua. Veel mensen gaan die dag naar het kerkhof om bloemen te brengen naar het graf van hun overledenen. Het is daar dan een drukte van belang van de vroege ochtend tot de avond.
- Drie dagen daarna waren er burgemeestersverkiezingen in Nicaragua. Bepaalde mensen waren daar erg druk mee, alhoewel in het algemeen de opkomst laag was (volgens de krant La Prensa in Juigalpa minder dan 30%).
Voor de belangstellenden kort iets over de verkiezingen: de pers is per jaar negatiever over het democratische gehalte van de (diverse) verkiezingen in Nicaragua en het is duidelijk merkbaar dat de mensen apathischer worden. De uitkomst geeft een kleine vingerwijzing: van de 153 gemeentes waar een nieuwe burgemeester gekozen werd zijn 132 toegewezen aan de regerende partij het FSLN (La Prensa, 7-11). In januari zal de wisseling plaats vinden. Wat betekent de wisseling van autoriteiten voor ons werk in Juigalpa? Daar het hier belangrijk is persoonlijke contacten te hebben, om kans te maken op een bepaalde mate van ondersteuning, is de wisseling van burgemeester en vice burgemeester in ons voordeel. Met de nieuwe autoriteiten is een zekere band en weten we, dat ze sympathie voor ons werk hebben. De tijd moet echter leren, hoe dat verder uitpakt.
Intern
De eerste dagen was ik druk met het inventariseren bij alle medewerkers hoe de samenwerking was verlopen zonder mijn aanwezigheid. Er blijken aandachtspunten te zijn waar we de tijd voor nemen, om ervaringen om te zetten in leerpunten. Als team zijnde en persoonlijk. Dit soort momenten, zonder mijn aanwezigheid, helpen goed de zwakke plekken in het functioneren zichtbaar te maken. Daarbij is het dan belangrijk niet te blijven hangen in wat er gebeurd is, maar te kijken wat daar achter zit, de achterliggende oorzaak. Als we op dat niveau komen, kunnen we structurelere oplossingen zoeken. En maakt het team een mooie sprong voorwaarts. Op de foto ons huidige team: vlnr Silvia, Heysel, Mayela, ik, Carmen.
Wat we doen is pionierswerk. Geen enkele weg is zonder obstakels. Duidelijk is dat een ieder er voor gaat te groeien en een hechter team te vormen. Een ieder voelt dat het werk, wat we doen, de moeite waard is. Is dat geen mooi resultaat?
Andere resultaten: Daniel lijkt nu in de avond een vast moment te hebben dat hij op de wc plast, wat we een jaar lang niet voor elkaar hebben gekregen. En Loyda is nu ook in staat de plastic stoel die ze gebruikt, als ze in de kring zit voor een activiteit, vast te pakken en weg te brengen. Dat zegt ook iets over de kwaliteit van het werk: de medewerksters krijgen meer oog voor het ontwikkelingsgericht werken en overstijgen het niveau van ‘zorgen’!
