We hadden een goede start met onze huisgenoten met een intellectuele beperking in het gemeenschapshuis. We hadden nieuwe ideeën voor de workshop waar mensen met intellectuele beperkingen een middagprogramma hebben. We voelden dat onze bekendheid aan het groeien was, omdat we geregeld nieuwe bezoekers ontvingen die ons hadden ontdekt in december, de maand van de barmhartigheid.
In maart begon het coronavirus roet in het eten te gooien. We kozen voor een vrijwillige lockdown en een bepaalde mate van zelfisolatie, omdat de overheid geen info gaf en/of maatregelen afkondigde. Integendeel, de regering negeerde de ernst van de situatie. De officiële cijfers die het Ministerie van Volksgezondheid gaf over de aantallen overledenen waren onbeduidend, in verhouding tot het aantal dat de onafhankelijke medische organisaties publiceerden. Van maart tot heden ten dagen: 162 overledenen en 5887 virus zieken (regering) t.o.v. 2822 overledenen en 11.557 zieken (onafhankelijken).
Veel mensen hoorden echter de verhalen van hun geïmmigreerde familieleden met name in Spanje, Italië en de VS. En kozen hun eigen voorzorgsmaatregelen. Ook wij.
Dus vanaf maart, konden we niet meer de Juigalpese bevolking bij ons werk betrekken zoals we zouden hebben gewild. Ondanks onze doelstelling en essentieel onderdeel van onze missie: ´het creëren van goodwill´ door outreach-werk. Met als gevolg:
- dat we niet meer naar de lokale televisiezender zijn geweest, eenmaal per week, om over ons werk te vertellen;
- dat we geen bezoekers meer uitnodigden om kennis te maken met het gemeenschapshuis en ons werk; en we ontvingen natuurlijk daardoor minder donaties in geld of producten;
- dat we ook de kleine groep maandelijkse peetvaders/moeders niet bezocht hebben om hun steun (kleine geldbedragen) te ontvangen;
- dat de huisgenoten geen bezoek meer kregen van hun (al oudere) moeders/tante;
- dat we de zwemtherapie moesten annuleren, evenals het tweewekelijkse kerkbezoek van Manuel en we de tandartsbezoeken moesten uitstellen;
- dat we een alternatief moesten we verzinnen voor bewegen. We introduceerden hiervoor ´dansen´ in het wekelijkse programma. Dit werd zeer populair en is nu een vast onderdeel in het huis. Ze swingen bijzonder goed op de muziek van Shakira en Dimension Costeña.
In juni en juli werd de situatie ernstiger en raakten ziekenhuizen overvol met coronapatiënten. En vonden er express in de nacht begrafenissen plaats. De regering moest in bepaalde mate toegeven dat mondkapjes dragen, belangrijk was…
- We sloten de workshop in juni.
- Onder het personeel hadden we wat mogelijke (lichte) gevallen van coronavirus, maar in Nicaragua kon daar niet op getest worden (beleid van de regering). We gaven ze uit voorzorg twee weken vrij. En werkten dus een tijdje met onderbezetting. Maar er was goed teamwerk! Twee leden van het bestuur en de boekhoudster werden erg ziek.
Op het corona-front in Nicaragua heerst nu, vanaf oktober, relatieve rust. Er komen weinig nieuwe gevallen van coronabesmettingen bij. Voor ons betekent dit, na een half jaar uitstel dat:
- We onze wekelijkse oefeningen in het zwembad van een restaurant opnieuw starten met de kernleden van onze gemeenschap. We gaan er ’s ochtends vroeg met privévervoer naartoe, als er vrijwel geen mensen in het zwembad zijn. Iedereen geniet ervan!
- De workshop is heropend met alleen leden van het gemeenschapshuis en een deelnemer die in de buurt woont. Achter in de tuin van het gemeenschapshuis. Een eerste stap, wachtend dat we de tweede stap kunnen zetten: opening voor al onze deelnemers.
Tot nu toe houden we het virus buiten de deur, maar we blijven zeer alert op de mogelijkheid van een tweede golf.
Wisselingen
- Vanaf juni was er veel uitval van een medewerkster door een gecompliceerde zwangerschap. Uiteindelijk ging ze in oktober weg. Bijna tegelijkertijd met een andere medewerkster. Alle veranderingen in huis veroorzaken onrust. Nieuwe medewerkers begonnen hun proefperiode. Geluk bij een ongeluk was dat de blijvende medewerksters (2) groeiden in hun rol en verantwoordelijkheden.
- Lisseth onze assistente in de nacht ging weg door gezondheidsproblemen. Het kostte moeite een nieuwe assistente te vinden. Gelukkig kwam twee weken geleden Jeannette het team versterken, voor 2 nachten per week.
- In november begon een nieuwe werkneemster in de workshop. Ze is zeer enthousiast!
- In mei namen we Rommel in het gemeenschapshuis op, als 7de huisgenoot. Eind november ging hij weer terug naar zijn familie, omdat hij door zijn problematiek niet goed in het gemeenschapsleven paste.
Nicaragua, onze context
Het land als geheel doet het niet zo goed: de armoede neemt toe door hogere werkloosheid, meer belastingen en stijgende prijzen; een hogere mate van onderdrukking bij politieke afwijkende meningen en toenemende censuur. Twee orkanen (ETA en IOTA) die dezelfde weg over noord-Nicaragua namen, met alle ellende van dien voor dat deel van de bevolking. Wij kwamen er met restverschijnselen van af.
Tot slot
Toch hebben we ook veel momenten gehad van vieren: verjaardagen; dank betuigen aan weggaande collega’s; welkom en afscheid van Rommel; omdat iemand ons iets lekkers stuurde, of een middagmaal; of geld voor ons inzamelde zodat we in december een dagje naar het strand kunnen etc! We voelen ons dankbaar en gezegend, voor wat op onze weg kwam, ons sterker en mooier maakte. Dankbaar ook voor uw meeleven, in gebed en financieel. Samen kunnen we een verschil maken!
