Een maand geleden was ik in Nederland. En zelfs het Coronavirus werkte mee door op voldoende afstand te blijven, om van dit bezoek een ‘ herinnering met een gouden randje’ te maken. Ook al lijken drie weken heel wat dagen, de tijd vloog. Ook omdat ik van west naar noord, naar oost en zuid ging.
De aanleiding was de uitgestelde viering van het 50-jarige bestaan van de Week Nederlandse Missionarissen (WNM). De WNM werd opgericht om aanvankelijk Nederlandse missionarissen aanvullend te ondersteunen, die elders in de wereld de strijd aangingen tegen onrecht en armoede. Daarna breidde men uit naar ook het ondersteunen van leken missionaire werkers, waar ik onder val. En WNM, vooral een begrip in de katholieke wereld, kan dit belangrijke werk alleen maar ondersteunen dankzij de steun van de donateurs in collectes (Pinkstercollecte) of giften.
We waren met 15 missionaire werkers van de diverse werelddelen, allen Nederlanders, samen om zowel naar de ontwikkelingen in ieders land als in Nederland te kijken.
Leiden, Gouda en Rotterdam
Natuurlijk was ik ook in mijn laatste woonstad: Leiden. Zowel om weer even contact te maken met de kerken die ons ondersteunen (oecumenische gemeenschap Regenboog) en de Leidse Ekklesia. Ook om persoonlijk afscheid te kunnen nemen van het oude VivirJuntos bestuur: Jeroen en Niko. Als blijk van waardering voor al hun liefde en toewijding tot het ondersteunen van de Fundación Ruach kregen ze een beker met foto’s van ons werk.
Ook had ik een ontmoeting met Annelies, die de VivirJuntos website beheert samen met haar man Michiel en belangrijk werk doet om Fundación Ruach onder de aandacht te brengen. Als blijk van dank voor hun grote inspanning kon ik haar in naam van allen die in de Fundación werken ons speciale cadeautje, een Ruach-huisje, aanbieden.
Ook een bezoek aan Gouda stond op het programma om een dienst bij te wonen van de Ark-gemeenschap en weer een beetje op de hoogte te komen van vooral het ‘Wel’ van de gemeenschap.
En natuurlijk kon een vergadering met het nieuwe VivirJuntos bestuur niet ontbreken. Dat kon zowaar lijfelijk. Belangrijke thema’s werken besproken, zoals de geringe financiële reserve van de Fundación Ruach en de moeizame communicatie over en weer.
Nicaragua
En inmiddels ben ik alweer twee weken terug in Juigalpa. En mag ik weer volop mijn creativiteit inzetten om de diverse uitdagingen het hoofd te bieden.
Ook zijn we volop in de voorbereiding om de komende week het eenjarige bestaan te vieren van de brillenzaak, die we zijn begonnen omdat we weten dat we niet altijd van buitenlandse fondsen afhankelijk kunnen zijn. Een zaak kan te zijner tijd winst geven, waarmee we een deel van de onkosten van het sociale werk dan kunnen bekostigen. Ik hoop dat u in gedachten het glas op ons heft!
Dank voor uw meeleven en gebed. Samen kunnen we het verschil maken. Eendracht maakt macht en zo kunnen we de uitdagingen met vertrouwen aan!
