Silvia zit met het zakje voor zich, waar de briefjes in zitten, waarvan Eva er net één getrokken heeft. Er staat een opdracht op die ze uit moet voeren. Daarbij gaat het erom dat je leert dat je houding, je gezichtsuitdrukking, etc. ook een boodschap uitzenden, waarvan je je niet altijd bewust bent. En dat je die boodschap met je stemgebruik kan ondersteunen of kan verzwakken.
Een voorbeeld: Als je met je armen over elkaar, met een lieve stem zegt: ’ik houd van je’ komt dat niet overtuigend over, omdat lichaamshouding en wat je zegt elkaar niet verstevigen.
Het lijkt erop dat we een cursusmoment hebben. Maar niet echt. Eens per maand organiseren we een gezellig samenzijn, een ‘convivio’ met de mensen die in het gemeenschapshuis werken. Dan eten we wat we met z’n allen hebben gekozen, door Juana klaar gemaakt en doen we iets gezelligs. Dit keer was het voorstel dat we oefeningen zouden doen met een thema dat in diverse vergaderingen voorbij is gekomen: letten op je houding en je stemgebruik. Liefst op een speelse manier, want men is hier niet erg van lezen en opzoeken op internet.
Zeker mensen die niet zo verbaal zijn als Loyda, Daniel en Jonathan letten erg op onze lichaamsuitstraling. Gezag uitstralen en met gezag handelen is niet iets wat hier met de paplepel wordt ingegeven. Men wil graag vooral ‘lief en aardig’ zijn en gevonden worden. Ook al zijn de gevolgen niet altijd zodanig, dat je daar blij van wordt. Dus deel van het opleiden van de medewerksters bestaat eruit te werken aan het gevoelig worden voor de non verbale communicatie. Om jezelf (bewust) zó te uiten dat de boodschap bij de ander eenduidig overkomt en die resultaten geeft, die wenselijk zijn.
Natuurlijk kregen we allemaal een beurt. Er werd diep nagedacht, geprobeerd en gelachen. Duidelijk bleek dat de oefeningen zinvol waren en voor de medewerksters verrijkend. Zeker weten dat ze in de praktijk sporen na zullen laten. Met een spelletje UNO sloten we vervolgens de bijeenkomst af.
