En daar sta ik dan voor de rechtbank. In deze tijd van coronavirus kom ik het liefst zo min mogelijk op openbare plekken, maar er zijn altijd uitzonderingen op de regel. We zitten in de procedure om onze huisgenoot Manuel, die niet ingeschreven is in het bevolkingsregister toen hij werd geboren, als bestaande burger ingeschreven te krijgen.
Het komt vaker voor in Nicaragua dat het kind bij de geboorte niet ingeschreven wordt. Zeker als men ver van een gemeentehuis af woont; en te meer nog als het kind een handicap heeft. Om dat naderhand te corrigeren kost héééél veééél moeite!
Geschiedenis
In een eerdere blog (17 februari) heb ik geschreven dat ik met de vader van Manuel en Maria Elena naar de Hoger Verkiezingsraad ging om te proberen voor Maria Elena een identiteitspasje te krijgen en om Manuel ingeschreven te krijgen. Vader komt eens in de zoveel maanden langs, omdat hij ver weg woont. Mijn slotwoorden waren in dat blog: ¨Een ieder had een tevreden gevoel na dit bezoek. En al onze energie is er nu op gericht op tot een echt happy end te komen, zodat Maria Elena en Manuel volwaardige burgers worden¨.
Vervolg
En een maand later kwam vader weer, gemotiveerd om nu door te pakken om zijn kinderen bestaansrecht-geldigheid te geven. De situatie van Maria Elena was makkelijker omdat die wel bij de geboorte ingeschreven was. Met een dochter en zus, die als getuigen moesten dienen en met Maria Elena gingen ze naar de Kiesraad, waar de procedure van het krijgen van de identiteitspasje, waar iedere Nicaraguaan mee loopt (en dient om zich mee te identificeren) officieel te starten. En een getuigenis voor een notaris op te stellen, ter ondersteuning dat Manuel niet ingeschreven was bij de geboorte in het bevolkingsregister en hij dat alsnog wil doen.
En zowaar, een paar weken later werd ik gebeld, dat ik het identiteitspasje van Maria Elena kon komen halen. Zonder complicaties.
En nog een paar weken later werd ik gebeld door de notaris. Die had het opgestelde document naar de bevoegden in Managua gestuurd, op grond waarvan officieel de bevestiging kwam, dat Manuel niet ingeschreven stond in geen enkel bevolkingsregister. Ook hier was men zo flexibel dat ik dat document kon halen. Van de drie stappen was de eerste afgesloten!
Inmiddels kon de vader, vanwege het coronavirus, zijn wens om de maandelijkse bezoeken voortzetten om de procedures te vervolgen, niet meer uitvoeren.
Stap 2
Stap 2 was naar de politie gaan en vragen dat ze een onderzoek zouden instellen dat Manuel echt bestond. Op goed geluk ging ik naar het bureau. Zowaar ze gingen akkoord dat ik, als verantwoordelijke van het huis waar Manuel woonde, de aanvraag kon doen. Dat was begin mei. De procedure zou een week 2 of 3 duren. Toen ik na drie weken belde, was zijn zaak bijna aan de beurt. En toen ik na 4 weken belde, bleken er veel zieken onder de collega’s waardoor men er niet aan toe was gekomen… Dat gaf geen vertrouwen. Ik ben niet van het wachten. Ik ben van plan A, plan B, plan C. Dus belde ik een collega die bij de politie werkt, die in de startfase nauw betrokken was geweest bij de Fundación. Met de vraag of zij iets kon betekenen. Ze ging er inderdaad achteraan. En mede door haar hulp kwam de politie op relatieve korte termijn thuis, om Manuel te zien en spreken. Ook enkelen van ons, als getuigen. Drie dagen later kon ik het officiële papier ophalen, dat hij bestond! Stap 2 was afgesloten.
Stap 3
De uitdaging is nu stap 3: de rechtbank moet een uitspraak doen, dat Manuel als nog ingeschreven mag worden. Twee weken geleden ben ik dus naar de rechtbank gegaan. Ik kwam zover, dat ik de officiële aanvraag kon indienen, met vele papieren. En alles in drievoud aanleveren! Binnen 14 dagen zou ik wat horen: óf wanneer de rechtszaak gepland zou worden; of dat ik niet als geëigende persoon werd beschouwd om deze procedure te starten.
Verleden week hadden we zowaar al een antwoord! Maar niet het antwoord wat we wilden. Ze stuurden de hele papierwinkel terug, met als rechtvaardiging, dat de vader de procedure moest doen.
Wie weet wanneer die weer kan reizen. Dus we gaan aan de slag met plan B. In een volgend blog hoop ik u op de hoogte te houden of we verder zijn gekomen in stap 3!
