Vandaag is hier de laatste dag van de paasvakantie en paas-activiteiten. De kerk is goed vol. “Vive Jesus, resucitado”, Leve de opgestane Jezus.
De processie komt binnen: eerst twee kinderen als engeltjes verkleed, gezeten op ieder een platform dat door mannen wordt binnengedragen. Dan volgt het beeld van de opgestane Jezus, gedragen door mannen. Gevolgd door het beeld van Maria, gedragen door vrouwen. Maria Magdalena die hem in de tuin waar het graf was, volgens de bijbel, was gaan zoeken en tegen was gekomen. Ze hebben elkaar nu gevonden en komen gezamenlijk de kerk binnen. De beelden worden op het podium neergezet. De mis kan beginnen.
Traditie
In Nicaragua bestaat geen traditie van paaseieren. Chocola is sowieso iets wat hier niet veel te krijgen is en niet veel genuttigd wordt. Ook paasbrood en andere lekkernijen zijn in de winkel niet te krijgen rond Pasen. Misschien in Managua, de hoofdstad, maar in een provinciestadje als Juigalpa niet. Pasen zit hier niet in het eten. Niet in paasversiering, want die is ook niet te krijgen. De paar winkels die een etalage hebben, hebben geen enkele verwijzing naar Pasen. Maar als je de gewoonten van de mensen een beetje kent, zie je het aan het grote aanbod van plastic kinderzwembadjes, dat in deze tijd van het jaar op de markt komt.
Pasen is hier merkbaar door de stille straten, omdat veel mensen een dagje weg gaan, liefst in de buurt van het water (zwembad, rivier of wie het zich kan veroorloven naar de zee) en eventueel dus in een plastic kinderzwembadjes achter in de tuin, als men er niet op uit kan.
Paasvakantie is er ook. De scholen hebben de hele week vakantie, maar de werknemers hebben altijd alleen donderdag en vrijdag vrij. En Tweede Paasdag bestaat, dit is van oorsprong ook een protestantse gewoonte, om te vermijden dat er zondag gereisd moest worden.
Leven
Naast een retraite die we aan het begin van de Semana Santa (de week voor Pasen) met bestuur en medewerkers hebben gehouden, geleid door een priester Jezuit en de dagelijkse overdenkingen die we elke dag houden voordat we onze gezamenlijke vergadering beginnen, hebben we nog geen traditie. Maar Pasen betekent het Goede overwint, feest van bevrijding en Nieuw leven.
Dan krijgt het des te meer betekenis dat we juist nu, na een half jaar, Loyda en Daniel weer aan het evalueren zijn in hun ontwikkeling. Beiden zijn behoorlijk ondergestimuleerd geweest en kwamen binnen met een apathische houding en in zichzelf gekeerd. Wat we nu zien (om maar wat te noemen):
Daniel:
- Reageert wanneer we een visite hebben en geeft die visueel contact (60%)
- Werkt 40% mee, om ergens een losliggende transparante deksel van af te halen om een koekje te bemachtigen (wordt dus zowaar een beetje actief).
- Hij houdt van de motorische oefeningen die we met hem doen, ook al is het 10 minuten
Loyda:
- Sabbelt niet meer op haar kleren
- Heeft nog maar zelden een nat geplast bed
- Zit nu 80% op een stoel i.p.v. op de grond (waar ze kruimels zocht)
- Ze waardeert meer fysiek contact en geniet van massages op haar armen en handen
- Reageert 50% op haar naam
Onze aandacht, zorg en liefde helpen Loyda en Daniel om weer tot een menswaardiger leven te komen. Iets om dankbaar voor te zijn. De voortgang die ze laten zien zijn kleine overwinningen, de kracht van het Leven in actie. Tekenen van ‘pasen’ met een kleine p….
