Terwijl de mensen in het noorden van Nicaragua de orkaan over zich heen hebben zien gaan, met huizen die instorten, bomen die omvielen en rivieren die buiten hun oevers traden, had de rest van Nicaragua gedurende verschillende dagen te lijden van ongekende hoeveelheden regenbuien.
De hulpverlening kwam laat op gang door niet adequaat optreden van de regering. De noodopvangcentra konden te weinig bieden wat de getroffenen nodig hadden. Het maakt dat er meer geleden is dan nodig is. Het deed temeer een appél op mensen van goede wil om hun steentje bij te dragen om het leed en de behoeften te lenigen. Vandaag voor jou, morgen voor mij, is hier een bekend gezegde…
Update gemeenschapshuis perikelen
Op het moment is het rustig t.a.v het coronavirus in Nicaragua. Dat betekent dat we in oktober weer een beetje aan het versoepelen zijn en wekelijks met privévervoer en vroeg op de woensdagochtend als er vrijwel niemand is, naar het zwembad gaan voor onze oefeningen in het water. Dat had een half jaar stil gelegen. Een ieder geniet er erg van. Alhoewel het bij Miguel en Manuel merkbaar was, dat ze weer even aan het water moesten wennen! Gelukkig blijft zowel onze vriendin van het transport (vervoer in klein busje) als van de toegang van het zwembad bij een restaurant, even buiten Juigalpa, gratis meewerken om dit uitje en de therapie-uurtjes mogelijk te maken. Wel zijn we alert of er in Nicaragua toch ook een tweede coronavirusgolf komt…
Het dansen, dat we in hadden gevoerd toen we niet meer naar het zwembad konden, hebben we wegens groot enthousiasme onder onze huisgenoten nu blijvend in ons weekprogramma opgenomen. Maar nu op de vrijdag van half 10 tot 10. Muziek van Shakira en Dimension Costeña zijn daarbij popular!
Personeelswisselingen
In oktober hebben we, vrij onverwachts twee personeelswisselingen gehad. Dat betekent een wisseling van 50% en dat is fors. De externe kracht Sayra ging weg omdat ze ander werk kreeg aangeboden wat voor haar bepaalde voordelen had. En de inwonende kracht Ana, die zwanger is, heeft een moeizame zwangerschap waardoor ze veel uitvalt. Eind van deze maand begint officieel haar zwangerschapsverlof. Naar verwachting komt ze daarna niet meer terug.
Eind oktober moesten we dus met zijn drieën gaten in het rooster vullen. Dat veroorzaakte onrust in huis, ook al was de medewerking van Carmen en Scarlet geweldig. Zeker huisgenoten als Jonathan, die door zijn autisme rust en regelmaat nodig heeft, had daar onder te lijden. Waardoor hij geregeld blokkeerde. We moesten twee weken overbruggen voordat de sollicitatiegesprekken voor nieuwe krachten plaats konden vinden.
Wonder boven wonder hadden we diverse geïnteresseerden. En had ik enkelen van hun uitgenodigd om een keer een uurtje aanwezig te zijn in het gemeenschapshuis om de sfeer te proeven en te zien waaruit het werk min of meer bestond. Want niemand die bij ons begint weet goed waaraan zij begint. Werk met mensen met beperkingen in Nicaragua is vrijwel onbekend. Opleidingen om je te bekwamen in dit veld bestaan niet. Dus hoe kun je weten wat er van je gevraagd wordt in dit werk en of je er echt geschikt voor bent?
Werken aan stabiliteit
Half oktober zijn Violeta en Lesbia begonnen. Eén als interne en de andere als externe kracht. Ze zitten in hun proefperiode. De eerste indrukken? Op en neer…Maar er is in ieder geval weer meer stabiliteit in huis.
Voordeel bij het nadeel is, dat Scarlet en Carmen groeien in hun rol om meer verantwoordelijkheid te nemen in het werk. Dus dat wij als kernteam steeds steviger staan. Zeer waardevol!
Zo rollen we van de ene uitdaging in de andere. We gaan ze aan, gaan erdoor heen en werken aan leren en persoonlijke groei, zodat we een steeds stabielere basis kunnen garanderen in het huis, ten bate van onze huisgenoten. Mooi toch?!