Half april 2018 begonnen de protesten in Nicaragua i.v.m. hervormingen in het zekerheidsstelsel, waar de regering met geweld tegen in ging.
Op moederdag (30 april) 2018 werd door moeders van inmiddels vele slachtoffers, gewonden, verdwenenen en gevangen genomenen opgeroepen om te protesteren. De opkomst was overweldigend in Managua. Door de politie werd opnieuw met scherp geschoten op de protesterenden, met als gevolg een waar bloedbad. Dit jaar februari zijn er onderhandelingen begonnen tussen het volk, verzameld in de beweging Wit en Blauw (de kleuren van de Nicaraguaanse vlag) en de regering. Volgens Trouw (19 april 2019): ‘Sinds eind februari zijn regering en oppositie in gesprek over heikele thema’s als het ontwapenen van paramilitairen, vervroegde verkiezingen, het recht op demonstreren, de veilige terugkeer van gevluchte politieke tegenstanders en de vrijlating van politieke opponenten. Maar alles ligt lastig. Zo houdt Ortega’s regering het erop dat 260 mensen tijdens de protesten zijn gearresteerd, de oppositie stelt dat er nog zeker 600 vastzitten. En over eerdere verkiezingen piekert Ortega niet’.
Tot nu toe heeft het mooie woorden opgeleverd van de regering en er zijn zelfs overeenkomsten getekend op papier, maar in de praktijk worden die niet uitgevoerd.Een voorbeeld: er zou weer op straat betoogd mogen worden. Diverse keren is daar toestemming voor gevraagd bij de politie (zoals de procedure voorschrijft) en werd dat geweigerd. Als men zonder toestemming toch de straat op wilde was de aanwezigheid van de politie op het afgesproken punt zo overdadig aanwezig dat de organisatoren de protesttocht af lasten, om erger te voorkomen…
En nu?
Twee weken gelden werd er zelfs met scherp op gevangen geschoten in de meest gevreesde gevangenis van Nicaragua, waar het merendeel van de politieke gevangenen (opgepakt zonder arrestatiebevel omdat ze mee hebben gedaan aan protestactiviteiten) vastgehouden worden. De officiële reden van de regering is (natuurlijk) dat de gevangenen in opstand waren gekomen en wapens van de bewakers probeerden af te nemen. Maar de verklaringen van de gevangenen zijn geheel anders. Eén gevangen is daarbij om het leven gekomen!
Aan alle kanten klonk de verontwaardiging over de dood van Eddy Monte. Ook op internationaal niveau, want Nicaragua blijft gelukkig bij de internationale mensenrechtenorganisaties wel in beeld. Mede daardoor werd afgelopen donderdag de vierde nationale staking georganiseerd. Om het effect van de staking van te voren te minimaliseren had de regering het bedrijfsleven en de banken bedreigd dat ze meer controle zouden krijgen als ze mee zouden doen… Maar toch leken de straten aanzienlijk leger dan andere dagen. Gaat de regering, zoals beloofd, binnenkort alle politieke gevangenen vrij laten? Gaan ze toch zwichten onder alle internationale druk en veroordelingen en inderdaad meewerken aan een echte dialoog? Ook al is het om allerlei internationale economische sancties te voorkomen. Want dat er echte wil is tot verandering is moeilijk te geloven. Ook al we willen we het graag hopen…
Blijf Nicaragua gedenken in deze moeilijke tijd!
