Het is bijna 16:00 uur en ik had gepland om een half uur met Loyda te werken: contact maken, haar volgen in haar bewegingen en oogcontact proberen te krijgen. Gedurende de hele dag doen we dat om het half uur, zowel met Loyda als Daniel, proberend een brugfunctie te vervullen tussen hun wereld – waar ze jaren zich in terug hebben getrokken – en onze wereld, die voor hun te bedreigend was.
Maar er staat iemand bij de deur, Nehemias met zijn moeder. Dus ik moet mijn plan wijzigen. Ik ken hen al jaren en heb een tijdje veel contact gehad toen het emotioneel niet zo goed met Nehemias ging. Sindsdien is het contact gebleven en wisten ze me altijd te vinden als ik weer eens op vakantie was in Juigalpa. Ook toen ik hier verleden jaar kwam wonen hoorde Nehemias dat op een of andere manier vrij snel.
Groente en fruit
Ze hebben een heerlijke papaya voor me meegenomen. Nehemias, een stevige man van midden 30 verdient zijn dagelijks inkomen door met een kar met fruit en groente door de straten te gaan en luid aan te kondigen dat hij papayas, ananas, tomaten etc. verkoopt. Dat is zwaar werk, want Juigalpa is heuvelachtig en de kar wordt met de hand geduwd. Daarnaast is het over het algemeen rond de 30 graden in Juigalpa… De winst per verkocht product is niet veel, maar aan het eind van een dag maakt hij toch voldoende winst om daar van te kunnen leven. Eens in de twee weken gaat hij dan naar Managua of andere plekken waar hij de groente goedkoper in kan slaan, om de winst groter te laten zijn.
Ondersteuning
Naast dat we het hebben over Nehemias’ plannen, om al dan niet naar Costa Rica te gaan, omdat hij daar in een korte tijd meer kan verdienen, zijn ze ook geïnteresseerd om wat te horen over de casa hogar en wat ik nu doe. Ik laat ze de huiskamer zien waar Judith mijn taak met Loyda heeft overgenomen en Anielka met Daniel bezig is. Ondertussen krijg ik een telefoontje van een mevrouw die onze piñatas in een buurtwinkeltje heeft zien hangen en er een aantal wil kopen. Woh, dat klinkt interessant!
Als ik het gesprek met Nehemias en zijn moeder vervolg vraagt hij of ik van ´enchiladas´ houdt, een dubbelgeklapte tortilla met rijst en vlees erin, die mijn overbuurvrouw maakt. Even later komt hij terug met een tas die hij me overhandigt. Op zijn Nica, pak ik de tas dankbaar aan, maar kijk niet naar de inhoud, want dat wordt niet als beleefd gezien. Ze zijn geraakt door het werk wat we doen en geven aan dat ze vaker langs willen komen om te bezien wat ze kunnen doen.
Wie geeft wat hij heeft…..
Bij het afscheid pakt Nehemias zijn portemonnee uit zijn broekzak en geeft me 100 cordoba (3,15 euro) om er morgen iets voor te kopen voor de huisgenoten. Wat een groots gebaar! Niet alleen omdat hij al het een en ander heeft gegeven, het voelt voor mij ook als het ´penningske van de weduwe´ uit de bijbel: niet gegeven vanuit overvloed, maar vanuit een groot hart!
En dat gevoel wordt alleen maar versterkt als we bij het avondeten de tas uitpakken: vier enchilladas en vier tacos (tortilla opgerold met kip) heeft Nehemias ons cadeau gedaan. Een feestelijk avondeten voor ons zessen en Eva die op bezoek is! Als dat geen solidariteit is! Het woord solidair is afgeleid van het latijnse solidum. Volgens Van Dale: solidariteit -“bewustzijn van saamhorigheid en bereidheid om de consequenties daarvan te dragen”.
Astrid Delleman i.s.m. Stichting Vivir Juntos
