Modernisering van de stad, onder die term is dit jaar in Juigalpa het rioleringsproject van start gegaan. Al het was- en afvalwater wordt nu nog rechtstreeks op straat geloodst en verdwijnt uiteindelijk in de rivieren die Juigalpa omringen. En wat uit de wc komt wordt in een diepe put gedumpt, tot die vol is en door een bedrijf met een speciale vrachtauto wordt leeggezogen. En de inhoud elders gedropt.
Verleden jaar werden er in alle wijken informatieve bijeenkomsten gehouden. Uitvoerig werd ingegaan op het waar, waarom en hoe. Door dit project worden de rivieren rond Juigalpa niet meer vervuild door het afvalwater uit de stad. De verwachting is dat dit ook een positief effect zal hebben op de volksgezondheid. En het aantal muggen bv drastisch af zal nemen, die hier de ziekten malaria (in mindere mate) dengue (veel) en zika (soms) brengen. Het werk zal minimaal drie jaar in beslag nemen. In mijn wijk waren redelijk wat belangstellenden naar de bijeenkomst gekomen. Na twee presentaties van betrokken ingenieurs en een sociale wijkwerkster, was het tijd voor vragen.
Rioleringsproject
Het geld komt van leningen uit Zuid-Korea. In bijna alle delen van de stad worden buizen in de grond gelegd, waarna de burgers de aansluiting van hun huis naar de hoofdbuizen moeten regelen. Dat is dus een immense onderneming, waarbij wijk voor wijk alle straten opengebroken worden voor het leggen van die buizen. Met alle chaos van dien. Momenteel zitten we daar midden in (zie foto’s). Soms betekent het ook dat het water afgesloten wordt, zonder dat dat van te voren aangekondigd wordt.
Uitvoering
Er was beloofd dat op het moment dat je wijk aan de buurt zou komen er meer van dit soort buurtbijeenkomsten georganiseerd zouden worden, omdat medewerking van de wijk onontbeerlijk zou zijn voor en bij de uitvoering. Maar dat bleek een valse belofte. Soms van de ene dag op de andere blijkt je straat aan de beurt te zijn en wordt deze open gebroken. Dat de straat open ligt kan een paar dagen duren. Met de ene straat zijn ze langer bezig dan met de andere. Ook gebeurt het dat de straat open gaat, dan weer dicht. En na een paar dagen weer open en vervolgens weer dicht. De kwaliteit van de wegen in de stad wordt er niet beter op…
Om momenteel een (collectieve) taxichauffeur in Juigalpa te zijn is een crime: omdat van de ene dag op de andere straten afgesloten zijn weet je dus niet van te voren waar je wel en niet door kunt. En dat panorama wisselt per dag. En is voor onbepaalde tijd.
Eind goed…?
Dat hopen we maar. Zeker wat de voordelen voor het milieu betreffen. Maar momenteel overheerst de onvrede bij de mensen door de ongemakken die de werken opleveren. We houden u op de hoogte van de ontwikkelingen!
