Manuel en Maria Helena, onze nieuwe huisgenoten, zijn nu zes weken bij ons. De eerste weken benutten we om ze goed te observeren en zo goed mogelijk te leren kennen. Die periode sluiten we af met een schriftelijke evaluatie en een plan van aanpak, waar we dan gedurende zes maanden aan werken. We hadden dat verslag net klaar toen hun vader de gelegenheid had de lange reis van een dag te maken om zijn kinderen te bezoeken.
Wij waren erg tevreden met hoe Manuel en Maria Helena zich hadden weten aan te passen aan het reilen en zeilen van het gemeenschapshuis. En de vader was content met hoe hij zag dat Manuel en Maria Helena er aan toe waren. Vader woont in de binnenlanden van San Carlos en is een boer, die net kan leven van wat zijn oogsten hem opleveren. Hij kwam met twee zakken vol bonen, rijst en bakbananen van zijn eigen oogst, om zo zijn steentje bij te dragen aan de onkosten van het huis. Hij had daar een hele reis mee moeten sjouwen, geholpen door zijn (tweede) vrouw.
Onze grootste zorg bij Maria Helena en Manuel is, dat ze naast hun intellectuele beperking ook een vrij sterke visuele beperking hebben. Op mijn vraag aan vader of daar ooit onderzoek naar was gedaan, was het antwoord negatief. Ik liet hem weten dat wij hen graag een oogonderzoek zouden laten ondergaan om de diagnose te horen en eventuele mogelijkheden ter ondersteuning. Vader was daar blij mee en zei -door de verkoop van zijn oogst in maart – te hopen in de onkosten van het consult te kunnen bijdragen.
Oogonderzoek
Half januari hadden we alle hoop, dat de brigade van oogartsen uit de VS weer naar Nicaragua, o.a. Juigalpa, zou komen. Elk jaar neemt de ‘Club de Leones (Internationale naam: Lions Club) dit initiatief, om ook de mensen met minder economische middelen de gelegenheid te geven een goed oogonderzoek te laten doen en goedkoop aan een goede bril te komen. We hadden Manuel en Maria Helena al aangemeld.
Maar door de nog steeds kritische politieke situatie in het land, wat internationale veroordelingen oplevert (OEA, EU, VS), werd het bezoek van de brigade dit jaar afgelast. Wachten tot volgend jaar betekende: lang wachten.
Ik informeerde her en der welke oogarts een goede naam had in Juigalpa. De informatie die ik kreeg kwam overeen. Om zeker te zijn dat hij de nodige technieken in huis had om ook goed werk te kunnen doen bij mensen met intellectuele beperkingen bracht ik een kort kennismakingsbezoek. Met een positief gevolg. Inmiddels hebben Maria Helena en Manuel hun oogonderzoek gehad. Door de beste oogarts van Juigalpa. Die anders $ 15,- US voor een consult vraagt. Wiens medewerking ik vroeg, om ons korting te geven. En die bij de afrekening zei, dat hij het gratis deed! De wonderen zijn de wereld nog niet uit!
Wat het onderzoek concreet opleverde: bij de vorming in de zwangerschapsperiode is er al wat mis gegaan bij beiden, waardoor de visuele beperking ernstig en niet meer te beïnvloeden is. Dus er zijn geen concrete hulpmiddelen die hun zicht kunnen vergroten.
Aan ons de taak om wat meer uit te vogelen wat ze wel en niet zien, op welke afstand etc. om daar gebruik/rekening mee te houden. En de uitdaging in het dagelijkse leven, hen zoveel mogelijk regie over hun eigen leven te geven door alleen in het hoogstnoodzakelijke te ondersteunen. We houden u op de hoogte hoe het hen vergaat.
