Waar is men in Nicaragua zoal druk mee in september? Momenteel zijn we volop in de viering van de nationale feestdagen, zowel de 14e als 15e september. Met twee verschillende historische feiten, die elke leerling vrijwel wel zeker uit het hoofd kent! Want men hecht veel belang aan het kennen van bepaalde historische feiten. Met name natuurlijk als daarmee de glorie en trots van het vaderland wordt onderstreept.
Op 15 september viert men de onafhankelijkheid van de Spanjaarden wat plaats vond in 1821, mede beïnvloed door de ontwikkelingen in de buurlanden, die al een stapje verder waren. Wat veel Nicaraguanen niet weten, omdat daar geen aandacht aan wordt besteed, is dat de Centraal Amerikaanse landen zich aansloten bij het groeiende imperium van Mexico. Maar slechts voor korte tijd. De kleine landen van Centraal Amerika besloten toen een Federatie te vormen wat tot een eind kwam door verschillen in belangen. Uiteindelijk werd Nicaragua op 30 april 1838 een onafhankelijke republiek. De leerlingen worden geacht vandaag naar school te gaan, waar het volkslied wordt gezongen en de onafhankelijkheidsakte wordt voor gelezen.
Voor velen was de dag 14 september belangrijker. In alle steden werd er door alle scholen gedefileerd, ter herdenking dat in 1856 Nicaragua de eerste strijd won tegen de Noord-Amerikanen die het land waren binnen gevallen. Dat was het begin van het einde van deze bezetting. Het bijzondere detail van deze overwinning is, dat de vijand duidelijk in de meerderheid was, maar de Nicaraguanen desalniettemin wonnen. Niet alleen dankzij de wapens, maar ook omdat zij stenen naar de vijand gooiden die tegenstanders doodden.
De optocht in Juigalpa gisteren duurde zeker een uur. Elke school kwam voorbij met de leerlingen die de beste cijfers hadden gehaald per klas, met een sjerp om waar ´excelencia academica´ op vermeld stond. Bovendien heeft elke school zijn banda escolar: jongens die fanatiek op trommels van allerlei formaat hun kunsten laten horen en meisjes die in mooie pakjes hun oefeningen laten zien. Daarbij alle docenten die ook worden geacht acte de presence te geven.
Het was druk langs de route van de optocht die het hele centrum doorkruiste. Veel ouders en familieleden wilden hun dochter of zoon voorbij zien komen. Zelfs Jonathan hield het een uur uit om naar de optocht te kijken! Hij is gevoelig voor omgevingsgeluiden, en zeker wat boven het gemiddeld uitstijgt. Hij genoot van de trommels en de kreten om in de ´marcheer’ pas te lopen. Deed zelfs het pasje na!
Dus feest in Nicaragua en vrije dagen. Daarna keert de rust terug tot november. Bij deze een fragment van het tweede volkslied van Nicaragua en wat foto´s van de optocht.
