Het lot is me goed gezind. Als ik bij het kantoor van het parochiehuis kom om te vragen of ik een gesprekje met padre Cesar kan hebben, zegt men mij te gaan zitten. Even later laat men mij weten dat hij er zo aankomt. En ook al kunnen die “zo” momenten hier lang uitvallen, inderdaad laat hij mij maar een paar minuten wachten.
Het doel van het gesprek is hem te vragen ons huis te komen zegenen, komende maandag om 10 uur, tijdens een bijeenkomst waarin onze verjaardag gevierd wordt en het bewonen van het nieuwe huis. Een veel voorkomend gebruik in Nicaragua.
Padre Cesar is nog niet lang priester van de kathedraal en kent mij alleen van kerkbezoek. Hij is geïnteresseerd en alhoewel hij die maandagochtend om 9 uur uit Juigalpa moet vertrekken, en dus niet tijdens de viering van de eerste verjaardag van de Fundación aanwezig kan zijn, stelt hij voor om 8 uur te komen om het huis te zegenen. Die avond laat ik hem telefonisch weten dat het bestuur akkoord is.
De viering
Die maandagochtend leidt padre Cesar een klein liturgisch moment waarin de huisgenoten en medewerksters deelnemen.Op het moment van de zegening worden eerst wij allen gezegend en daarna doorloopt padre Cesar het hele huis, binnen en buiten, om het met water te besprenkelen, onder het zingen van ¨zegen Heer, dit huis¨. Daniel en ik vergezellen hem op zijn gang door het huis, terwijl de anderen ons in de huiskamer opwachten. Weer terug wordt de bijeenkomst afgesloten met gebed.
Gelukkig is er nog tijd voor een kop koffie en wat napraten. Padre Cesar is onder de indruk van ons werk en heeft goede intenties om ons werk bij anderen onder de aandacht te brengen. Dat is een extra zegening! Mooi op tijd kunnen we alles afronden. Een bijzonder begin van een speciale dag. Maar heel passend bij een eerste verjaardagsviering!
