Ewa en Raymundo zitten tegenover me. Ewa ken ik als collega uit een eerdere werkperiode in Juigalpa. Raymundo is haar broer van 35 jaar. Hij heeft syndroom van Down. Sinds haar moeder is overleden, een aantal jaar geleden, heeft Ewa de zorg van haar broer op zich genomen. Ze heeft meer broers en een zus, maar die besteden weinig aandacht aan Raymundo door de beslommeringen in hun eigen leven, die al genoeg aandacht vragen. Het is mooi dat Ewa het zorgen voor haar broer ziet als een ‘erfenis’ die haar moeder haar na heeft gelaten, die ze waardeert.
«Raymundo zit veelal op het stoepje voor het huis te kijken wat er langs komt.»
Activiteitenclub
Toen Ewa hoorde van onze plannen om een soort activiteitenclub op te zetten, voor een klein groepje van mensen met een intellectuele beperking, heeft ze gelijk enthousiast om Raymundo aangemeld. Raymundo is de hele dag alleen thuis als Ewa aan het werk is en haar zoon naar school. Dat vinden ze geen ideale situatie, maar er is geen ander alternatief. Gelukkig is Raymundo zo zelfvoorzienend dat hij zich behoorlijk goed kan redden in huis. Alleen de deur uit gaan, zonder duidelijk begeleiding op afstand, is niet aan te bevelen. Hij verveelt zich wel omdat er naast wat schoonmaakwerkzaamheden niet veel te doen is. Hij komt dan ook laat zijn bed uit en zit veelal op het stoepje voor het huis te kijken wat er langs komt.
Sociaal contact
Hoewel er in onze plannen staat dat we dagactiviteiten aan willen bieden, hebben we onze plannen beter gefaseerd. Om een alvast ervaring op te doen beginnen we met een ‘club’, met als doel jongeren met een intellectuele beperking die weinig mogelijkheden hebben de deur uit te komen een activiteit te bieden. En sociale contacten met lotgenoten te bieden. Dus bijdragen aan hun welbevinden en ontwikkeling. Zo leren wij beter de mogelijkheden en behoeften van de jongeren kennen, plus aanverwante zaken die met de organisatie te maken hebben.
Daarna breiden we uit naar activiteiten die knutsel- en creatieve vaardigheden stimuleren, afhankelijk van interesse en talenten. En in een latere fase willen we dan productieve activiteiten invoeren: het maken van artikelen die we kunnen verkopen. Of routinematige klussen die voor de doelgroep interessant en haalbaar zijn om uit te voeren. En ons een beetje inkomen kunnen geven.
De allereerste inschrijving is een feit!
Samen met Ewa lopen we de vragen van ons aanmeldingsformulier na, adres telefoonnummer, wie verantwoordelijk etc. Ook wordt om basisinformatie over Raymundo gevraagd, wat hij wel en niet kan, en wat hij wel of niet leuk vindt. Ook moet Ewa een afsprakenformulier ondertekenen, dat een formeel tintje geeft aan het feit dat Raymundo nu deel uit maakt van club, waar rechten maar ook plichten tegen over staan. Een historisch moment. Een historisch plaatje! Wat een voorrecht om dit te mogen meemaken.
Astrid Delleman,
i.s.m. Stichting Vivir Juntos