Dit is een deel uit mijn half jaarlijkse verslag januari-juni: Het gemeenschapshuis
Onderdeel van mijn werk is de samenleving bij ons werk te betrekken, bewustwording te creëren. Concreet: mensen bezoeken, ze proberen te activeren voor ons werk, etc. Maar i.v.m. de COVID perikelen doe ik het in mindere mate. Ook gebruik ik meer whatsapp en e-mail om korte berichten te verzenden om de link met mensen niet te verliezen. Er is altijd administratief werk te doen: het bijwerken van bepaalde werkdocumenten en het ontwerpen van ontbrekende werkmaterialen, werkschema’s controleren en de ontwikkelingsverslagen met doelen van elke bewoner geregeld onder de aandacht brengen, werkverslagen maken.
Er is een kleine groep zeer trouwe vrienden, die ons op verschillende manieren steunen. En geregeld krijgen we de verrassing van een nieuw bezoek, om ons te ontmoeten en ons een geschenk te geven. Aan twee van hen, de kapper die al jaren bij ons aan huis komt als we bellen om het haar van onze bewoners te knippen en aan Daniella (mijn dochter die in Ecuador woont), die ons al heel lang helpt met Facebook, gaven we een speciaal cadeau: het Ruach huisje in klei, als teken van dankbaarheid. Ons werk en bestaan zijn echter al buiten Juigalpa bekend. Vanuit Bluefields kwam er (weer) een familie om te vragen of we hun familielid mogen verwelkomen. Evenzo kwam een familie uit Masaya met een voorstel voor de opvang van hun familielid met een intellectuele beperking en bepaalde psychiatrische problemen. Het ligt op het bordje van ons bestuur om er een eerste antwoord op te geven.
Een andere rol is het organiseren/coördineren van activiteiten in en buiten het huis
- We hebben onze wekelijkse oefeningen in het zwembad van restaurant Los Angeles. We gaan vroeg in de ochtend met privévervoer (gratis m.b.v. een vriendin) wanneer er nauwelijks mensen in het zwembad zijn. Iedereen geniet ervan! In het hoogseizoen, met Pasen, gingen we naar het zwembad van Las Piñitas waar het toen rustiger was.
- We hielden ons wekelijks ‘dans-half uurtje’ Dit is erg populair en is nu een traditie in huis. Ze dansen allemaal heel goed op de muziek van Shakira en Dimensión Costeña
- Eén zondag per maand nodigt Samuel ons uit op de boerderij van zijn vader, 5 km van Juigalpa. Daar heeft hij ook enkele paarden. Het is een dag van rust en verandering van omgeving, met de mogelijkheid tot paardrijden. Iedereen geniet van hun rondjes op het paard. We gaan van 10 u tot 15u in de middag, inclusief lunch.
- We zijn op een ochtend met vervoer van het ministerie van gezondheidszorg naar een stimulatie-centrum gegaan om oefeningen te doen met ondersteuning van een fysiotherapeut. Het idee was om deze bezoeken regelmatig af te leggen, maar de afstemming met het ministerie is niet gelukt.
- Met de geldelijke steun van vrienden komt 1x per maand een fysiotherapeut aan huis om bepaalde oefeningen bij te stellen van enkele huisbewoners. Elke dag doen de begeleiders de afgesproken oefeningen met hen.
- De belangrijkste dag voor ons (zonder rekening te houden met de uitstapjes naar het zwembad) was het dagje naar de zee, met geld van de loterij die we hadden georganiseerd met behulp van onze vriendinnen van de boekwinkel Juigalpa. Het was een dag van 7 uur ’s ochtends tot 8 uur ’s avonds. Want de zee ligt op een afstand van gemiddeld 4 uur rijden! Iedereen van het huis ging mee (inclusief het personeel) en we amuseerden ons geweldig. Deze keer gingen we naar La Boquita.
- Met het geld dat over was van het uitstapje naar zee, gingen we na het zwemmen met een ieder van het gemeenschapshuis in Los Angeles lunchen om moederdag (30 mei) en de dag van het kind (1 juni) te vieren.
In het (para)medische gedeelte
- Gelukkig hebben we gezonde huisgenoten. Niet een ieder kan aangeven als er iets fysieks aan de hand is. Daarom bezoek ik graag een holistisch arts die geen woorden nodig heeft maar een totale check doet als we hem met een huisgenoot bezoeken. Gemiddeld 1 bezoek per maand met iemand.
- Met Manuel ging ik elke donderdag naar de tandarts om zijn vreselijke slechte gebit te herstellen, wat in juni eindigde met het krijgen van een prothese.
Teamperikelen
Een ander onderdeel van mijn werk is om alert te zijn op wat er in huis gebeurt. De instabiliteit in het team (dat twee jaar stabiel was) kenmerkte het eerste semester. We begonnen het jaar met een inwerken van twee nieuwe medewerksters. In maart vertrokken de andere twee krachten met ervaring, vanwege gezondheidsproblemen in hun gezin. Resultaat: een nieuw team zonder ervaring in het werken met mensen met een intellectuele beperking.
Er zijn geen loopbanen/opleidingen voor hen die met mensen met een beperking willen werken. Ze komen allemaal zonder ervaring en zijn op zoek naar “werk”. Niemand weet waar ze aan beginnen. Een proefmaand is kort omdat de baan zo nieuw voor ze is. En dan geef ik ze vaak wat meer tijd. Maar in het team zit dan iemand die niet goed werkt wat al een zwakke schakel is. Uiteindelijk kies ik voor kwaliteit, wat zorgt voor een komen en gaan van nieuwe medewerkers. Daardoor waren het zware maanden van training, coaching, teambuilding, zoeken naar hoe je de stabiliteit thuis kunt behouden, etc.
Sinds april hebben we drie mensen die voldoende goed genoeg werken. We zijn momenteel nog op zoek naar een interne begeleider om binnenkort te starten. Gelukkig hebben we een aantal ogenschijnlijk goede kandidaten voor de interviews die komende week gehouden zullen worden. In januari hadden we een vacature voor een nacht-assistent, drie avonden per week. Want als een inwonende kracht vrij is, moet er vervanging zijn om niet iemand alleen te laten slapen. We vonden de juiste persoon en hebben nu twee vaste nacht-begeleiders.
Impact op de huisbewoners
De veranderingen van personeel geeft onrust voor de huisgenoten. Routines worden doorbroken, men ziet minder de behoeften van de huisgenoten, omdat men te weinig observeert en niet weet te interpreteren, en door het gebrek aan ervaring om te weten wat te doen. Een voorbeeld: Jonathan is erg gevoelig voor veranderingen vanwege zijn behoefte aan een routine en een plan (autisme), waar nieuwe mensen snel in veranderen zonder het te merken, waardoor hij blokkeert met bepaald frustrerend gedrag. Onze huisgenoten zijn de beste leraren als men leert hun lessen te begrijpen. Mijn rol is om de nieuwe medewerksters te leren kijken om de lessen te pakken en te vertalen. Daarnaast geef ik voortdurend coaching en geef bijscholing.
Er is al heel wat bereikt als de nieuwe medewerkers begrijpen dat het gedrag van een huisgenoot afhankelijk is van haar eigen gedrag. Door hoe je reageert wakker je het vuur aan of doof je het vuur. Ik zeg altijd: `50% ligt aan de ander, 50% ligt aan jouw reageren. En dat maakt dus dat je invloed kunt leren hebben op het gedrag van de ander, waarbij voorkomen beter is dan genezen`. Dat naar zichzelf kijken is niet eigen aan de Nicaraguaanse manier van doen, waar veel buiten zichzelf gelegd wordt. Die gedachte-switch moet gemaakt worden wil een medewerkster nuttig werk kunnen doen in het gemeenschapshuis. En in de mate dat dat werkt, komt er meer rust in huis en stabiliteit.
De activiteitenclub: in het kort wat updates tussen januari en nu
- De volgende stap is gezet om terug te keren naar de normaliteit van voor COVID: per februari laten we die deelnemers toe, die in de buurt van het gemeenschapshuis wonen. Dus William kwam weer voor twee middagen. In mei ging hij echter weg omdat hij prioriteit gaf aan andere activiteiten. En Renee kwam er in maart weer bij voor twee middagen. Hierdoor houden we het aantal deelnemers per middag op maximaal vijf. Om afstand tussen de werktafels te kunnen behouden.
- Op 1 maart kwam er een nieuwe deelnemer binnen, Wilfredo, die een tijdje geleden was gekomen met zijn moeder om te vragen of hij ook naar de club mocht komen. Op dat moment konden we geen groen licht geven. Hij deed ongeveer 6 weken mee. Toen werd zijn moeder ziek. We hebben meerdere keren contact gezocht, maar ze stuurde Wilfredo niet meer.
- In februari vertrok Ingrid, de begeleidster van de club, voor een betere baan en kwam Neydi. In april vertrok Neydi om in het gemeenschapshuis te werken en kwam Maria. Ze is door haar proefmaand heen.
- Ik kom regelmatig even observeren in de club om een idee te krijgen van de sterkte en zwakte van wat er gebeurt, draag ideeën aan om de methodiek en zorg te verbeteren, geef uitleg en trainingen (autisme, intellectuele beperking, moeders begrijpen die een kind met een beperking hebben, oorzaken van wanneer baby’s met een handicap worden geboren, enz.) En ik bekijk weekplanningen en maandelijks evaluatie om de werkkwaliteit te waarborgen en te verbeteren
- We zijn een briefwisseling begonnen met tekeningen, foto’s en kleine tekst met een workshop/activiteitenclub in Frankrijk via een contactpersoon die zich ons gekoppeld heeft. Tot nu toe hebben we 6 brieven verzonden en ontvangen. De verantwoordelijke in Frankrijk heeft nu zwangerschapsverlof, wat invloed heeft op het contact.
- In maart hebben we een dag de club gedaan in de boekhandel Juigalpa van 10.00 tot 15.30 uur. Om ons bekend te maken bij het publiek. We gingen met vier deelnemers. Ze genieten altijd van deze dag waarop ze door het personeel in de watten worden gelegd. De boekhandel is een van de twee plekken in Juigalpa waar we de piñatas verkopen die door de deelnemers van de club worden gemaakt. Geregeld levert ons dat wat geld en erkenning op.
- In juni werden we door de Juan Pablo Segundo Universiteit uitgenodigd om deel te nemen, met workshopdeelnemers, aan een beurs waar studenten projecten presenteerden aan het publiek. Een groep studenten bracht ook het werk van de Fundación onder de aandacht. En had een inzameling gedaan om ons een grote doos met materialen voor de activiteitenclub aan te bieden.
Slotwoord
We zijn dankbaar voor wat er op ons pad is gekomen en voelen ons gezegend. Niet alles is makkelijk, maar het is wat het is. We gaan de uitdagingen aan en het heeft ons sterker en mooier gemaakt. Ook zijn we dankbaar voor alle ontvangen (inter)nationale medewerking; voor de genegenheid en waardering die zoveel mensen ons laten voelen. Kunnen we op uw steun blijven rekenen? Samen kunnen we het verschil maken. We tonen het!