In 2015 zijn we als bestuur van de stichting Vivir Juntos gestart en in oktober van dat jaar is Astrid al vertrokken om een begin te maken met de woongemeenschap in Juigalpa. In de loop van 2016 is de woongemeenschap daadwerkelijk gestart. Soms lijkt het of het project pas ‘gisteren’ is gestart en soms lijken het al weer vele jaren te zijn. Want er is veel gebeurd intussen.
Het project van de woongemeenschap en werkplaats heeft tijd nodig om te groeien. Zo valt de tijd op die nodig is om mensen op te nemen. Je neemt mensen immers pas op na een kennismakingsperiode. En er is bijvoorbeeld tijd nodig om mensen op te leiden. En dan worden Astrid en haar collega’s aan de lopende band verrast. Er vertrekken verzorgenden. De baan is toch te zwaar. En iemand als José gaat weer bij familie wonen. En wie had een jaar geleden kunnen bedenken dat het land Nicaragua in politiek zwaar weer zou komen met daaraan verbonden zorgen?
Ondertussen tikt de klok verder en zijn we in 2018 halverwege de periode 2016 – 2020 waarin wij, bestuur Vivir Juntos, financiële steun geven. In ons vorige bericht gaf ik aan dat we met het bestuur in Juigalpa in overleg zijn hoe we het beste toe kunnen werken naar een zelfstandig bestaan na 2020. In de afgelopen week hebben we een brief met een concreet voorstel verstuurd. In een volgend bestuursbericht zullen we meer aandacht besteden aan dit voorstel en de reactie uit Juigalpa hierop.
Jeroen Boggia
voorzitter bestuur Vivir Juntos
