De feestdagen komen er weer aan. Dagen waarin we elkaar het goede wensen en vooral gezondheid en geluk wensen. Zeker in een land als Nicaragua is het hebben van een goede gezondheid geen vanzelfsprekendheid.
Er waart er een griepvirus rond, er breekt een longontsteking uit of muggen zorgen voor dengue of chiguncuya. Dit heeft deels te maken met slechtere hygiene en minder toegang tot goed drinkwater, zeker in de binnenlanden. Maar ook met meer insecten en een tropisch klimaat waarin virussen welig kunnen tieren en je elkaar makkelijker besmet.
Afspraken gaan geregeld niet door omdat ofwel de iemand zelf ziek is, of zijn of haar kind ziek is. En vaak hoor ik dat iemand wel op de been is, maar dan wel door de injectie die hij of zij die dag bij de dokter gehaald heeft. Want is een Nicaraguaan ziek dan vraagt hij bij voorkeur een injectie, in plaats van pillen.
Nicaraguanen gaan al snel naar de dokter. Ook al gebruiken ze daarnaast natuurmiddelen en kruiden. Bovendien gaan veel mensen er vanuit dat medicijnen die bij een familielid hebben gewerkt ook voor henzelf goed zijn. De dokter vervult hier een belangrijke rol. Als hij geen geneesmiddel voorschrijft, is het geen goede dokter. Er worden dus heel wat geneesmiddelen verkocht. En dat zie je in het straatbeeld. Het zou me niet verbazen als er meer apotheken dan winkels zijn! En niet alleen in Juigalpa dit zie je in heel Nicaragua.
Voor bepaalde geneesmiddelen heb je een doktersverklaring nodig. Dat hebben veel apotheken goed geregeld. Ze hebben een dokter in dienst, die een deur verderop gratis een recept uit kan schrijven, zodat de apotheek alsnog het middel kan verkopen.
Dus geen Nicaraguaan zonder geneesmiddelen in huis. En wat dat betreft is Jonathan nu goed ingeburgerd. Want hij heeft sinds twee weken ook een zakje met medicijnen in huis: voor zijn lichte nierontsteking, tegen zijn onrustaanvallen en het niet kunnen slapen….Want het lijkt erop dat Jonathan nu in de fase begint te komen, dat hij te meer beseft, dat Juigalpa zijn nieuwe woonplek is. Dat zijn vaste activiteiten in Nederland niet meer terug komen. En dat, ook al heb je het hier naar je zin, er toch activiteiten zijn, mensen, die je kunt missen….Ik heb me daar maanden van te voren mentaal op voor kunnen bereiden. Maar door zijn beperkingen kon hij dat niet. En lijkt de klap nu te komen….
“De golven kun je niet tegenhouden, maar je kunt wel leren surfen” (J Kabat Zinn)
Moge wij en een ieder van jullie dat in 2016 des te meer leren, zodat 2016 ons veel momenten van Heil en Zegen zal geven.
