De mens heeft een missie om anderen te helpen, zoals Jezus degenen hielp die hem geloofden. Mijn missie is nu om mijn naasten te helpen met het geloof dat de weg er ligt, je hoeft hem enkel te volgen. De deur zal altijd open gaan, je hoeft enkel aan te kloppen. – Marileth López Báez
Wie ben je?
Mijn naam is Marileth López Báez. Ik ben 35 jaar, ik ben getrouwd en heb twee prachtige kinderen. Een dochter van 9 jaar en een zoon van 19 maanden. Ik heb diverse studies en opleidingen voltooid, waaronder informatica aan de UNAN Chontales en boekhouding en financiën aan de UPONIC Juigalpa. Op dit moment heb ik geen vast werk, maar geef ik op zaterdagen les aan de universiteit Martin Luther Santo in Chontales.
De rest van de tijd werk ik in een winkeltje vanuit huis. Ik verkoop ingrediënten voor desserts. Zo heb ik wat extra tijd voor de stichting. Dat komt zeker van pas als we straks het project aan verschillende instellingen willen gaan presenteren. Ik heb veel ervaring met maatschappelijk werk. Ik heb meer dan veertien jaar gewerkt voor het ministerie van familie, jeugd en kinderen in Juigalpa. Ik werkte daar in gemeenschappen met verwaarloosde kinderen die te maken hadden gehad met huiselijk geweld.
Ik heb ook 10 maanden gewerkt in de SOS kinderdorpen in Juigalpa met jongeren die reïntegreerden in de samenleving en een zelfstandig leven moesten opbouwen. Bij ASOCPIECAD (stichting van Astrid Delleman voor onderwijs aan kinderen met een beperking) werkte ik als accountant en coördinator van activiteiten voor de mensen met een beperking.
Waarom ben je deel gaan nemen aan de reflectiegroep in Juigalpa?
Ik ken Astrid al sinds de eerste keer dat ze naar Nicaragua kwam. Ze wilde toen een programma opzetten voor kinderen met een beperking. Ik maakte toen deel uit van de adviesraad. Deze instelling kwam op voor de rechten van mensen met een beperking. Ook Ana Alicia kende ik via Asopiecad. Zij vertelde me dat Astrid weer terugkwam naar Nicaragua voor een nieuw project. Astrid organiseerde een startbijeenkomst waarin we bij elkaar kwamen om onze gezamenlijke ideeën te bespreken voor een woongemeenschap voor mensen met een beperking. Ik ben toen erg enthousiast geworden over het project. Ook omdat ik vanuit mijn werk bij het ministerie heb gezien dat er grote behoefte is aan dit soort projecten die speciale bescherming bieden aan mensen met een beperking.
Wat is jouw rol binnen de groep en de stichting?
Toen we met de reflectiegroep startten was ik secretaris. Daarna ben ik penningmeester van stichting Ruach geworden omdat ik veel boekhoudkundige ervaring heb en dat is vereist als je werkt met geld.
Waarom denk je dat deze rol je goed past?
Voor mij is de rol die we hebben slechts een definitie van een bepaalde taak die we volbrengen. Wat het belangrijkst is, is de missie en de visie die we hebben om onze meest kwetsbare naasten te helpen. God heeft ons de belangrijke taak gegeven om elk van Zijn geboden te vervullen en dat is de reden waarom we dit doen. We volgen God’s geboden en we zorgen dat de mensenrechten ook gelden voor alle personen met een beperking, die het het meest nodig hebben. De rol die ik heb toegewezen gekregen past goed bij me door mijn opgedane kennis en studie, maar ik denk ook vooral door het vertrouwen dat het team in mij heeft geplaatst. Ik realiseer ik me dat mijn persoonlijkheid vertrouwen wekt en ik hoop de stichting daarin niet teleur te stellen.
Waarom werk je mee aan het project?
Mijn kinderen. Hoewel ze geen beperkingen hebben, kan het zijn dat ze om een ongelukkige reden gehandicapt raken in het leven. Mijn vrienden die een beperking hebben, hebben te maken gekregen met geweld en ongelijke rechten. Dat mag niet zo zijn. En al die mensen die een beperking hebben verdienen het om zich welkom te voelen en zich thuis te voelen.
Welke uitdagingen zie je nu en in de toekomst?
- We moeten werken aan bewustwording. Veel mensen in Nicaragua discrimineren mensen met een beperking.
- Acceptatie en steun van alle instellingen
- De financiële middelen om te beginnen met het project. In Nicaragua draaien veel projecten zelfstandig en krijg je alleen steun als je stichting het echt nodig heeft.
- Opleidingen voor de mensen die in de woongemeenschap gaan werken zodat zij de juiste zorg kunnen verlenen aan de mensen met een beperking.
- Het groepsgevoel verder versterken, dat we ons omringd weten met God omdat Hij ons de kracht heeft door te gaan. Bedankt voor je te laten weten een beetje over mij.