“Als je iets wil bereiken, dan moet je weten dat je risico’s loopt en dat maakt het leven de moeite waard”
Ana Alicia Murillo Sevilla, voorzitter Fundación Ruach
Wie ben je?
Ik ben Ana Alicia Murillo Sevilla, ik ben 47 jaar. Ik heb bedrijfskunde gestudeerd en ik ben momenteel directeur van Los Pipitos. Dit is een regionaal revalidatiecentrum verbonden aan een vereniging voor ouders van kinderen met een beperking. Ik werk al meer dan twintig jaar met mensen met een beperking in Juigalpa.
Waarom ben je deel gaan nemen aan de reflectiegroep in Juigalpa?
Astrid kwam met het initiatief om iets te doen voor kinderen met een (verstandelijke) beperking in Juigalpa. Dat sprak mij erg aan omdat we op deze manier een kwetsbare groep mensen kunnen helpen. Na het speciaal basisonderwijs, de Escuela Especial, zijn er voor deze groep mensen geen andere voorzieningen of mogelijkheden. Mijn belangrijkste motivatie is dat ik op deze manier mijn zoon van 23, die een verstandelijke beperking heeft, ook kan helpen. En daarom heb ik mij aangesloten bij de reflectiegroep. Ik ben erg blij dat ik onderdeel uitmaak van dit team.
Wat is jouw rol binnen de groep en de stichting?
De eerste twee jaar ben ik vooral de facilitator geweest voor de reflectiegroep. Inmiddels zijn we een officiële stichting en ben ik de voorzitter van het bestuur.
Waarom denk je dat deze rol je goed past?
Ik heb deze rol op me genomen omdat ik me erg verbonden voel met het team en met het project. Op deze manier wil ik iets terugdoen voor de gemeenschap en de families. Zij hebben mij en mijn zoon de afgelopen jaren heel erg geholpen, toen ik dat hard nodig had. Nu is het aan mij om mijn steentje bij te dragen. Het voelt voor mij als een spirituele aanvulling op mijn leven. Het voelt heel goed om onderdeel uit te maken van de stichting en taken die ik hierbij heb.
“Waar we komen gaan deuren open”
Waarom werk je mee aan het project?
Ik verwacht veel van het project. We laten ons leiden door God, die ons vanaf het begin heeft geholpen. Waar we komen gaan deuren open. De inwoners van Juigalpa erkenen de noodzaak om samen iets te doen voor de jongeren met een (verstandelijke) beperking en ze helpen allemaal mee.
Welke uitdagingen zie je nu en in de toekomst?
Ik zie veel uitdagingen, maar niets wat we niet kunnen oplossen. De selectie van de mensen die straks in het huis komen wonen bijvoorbeeld. Want het is helaas niet mogelijk om voor iedereen een plek te bieden. We zijn slechts een druppel op de gloeiende plaat. De duurzaamheid is een ander belangrijk punt. We moeten blijven werken aan de bewustwording en het besef in de gemeenschap, onder lokale leiders, lokale non-profitorganisaties en instellingen om fondsen te verkrijgen en het project te blijven ondersteunen. Zorgen dat de Asamblea actief blijft is ook een uitdaging. We zetten ons allemaal vrijwillig in dus we zijn afhankelijk van de vrije tijd die mensen hiervoor beschikbaar hebben.
