In mijn laatste blog ging het over Eric. Hij plande een sponsorloop om geld in te zamelen voor onze stichting Ruach. En, niet voor de eerste keer. Maar voor de 4e keer al weer! Wat hartverwarmend om ondersteuning te voelen voor het werk wat we in Juigalpa doen. Niet alleen, in dit geval van hem, maar van allen die gehoor gaven aan zijn oproep hem, en dus ons, te steunen!
Wij hebben geen controle over ons leven. Ook al hebben we die illusie. We hebben intenties, werken in de richting die we waardevol vinden. Maar het leven is vol verrassingen. Dat bleek ook weer t.a.v. de sponsorloop die Eric wilde doen: een ultramarathon evenement in de buurt van zijn woonplaats Sherborne in Engeland. Hardlopend 53 km van de Lulworth Cove Trail Challenge afleggend, op zaterdag 7 november, aan de krijtkust van Zuid-Engeland. Want de 2e lock down in Engeland, i.v.m. het coronavirus, gooide roet in het eten en de marathon werd afgelast. Dan maar bij de pakken neerzitten? Nee dus!
Eric schrijft: `Ik organiseerde mijn eigen ultramarathon, binnen lockdownvoorschriften, die toestaan, dat je buiten alleen in paren mag lopen. Ik wilde er ook voor zorgen dat ik iets vergelijkbaars zou lopen als het evenement in Lulworth Cove. Uit eigen sportieve ambities èn om de verwachtingen van de sponsors waar te maken. Het werd een ultramarathon in twee delen. Beginnend met een run van 36 km in mijn eentje op kleine weggetjes, bereikbaar met de auto vanwege veiligheidsoverwegingen. Deel 1 werd, na een pauze thuis om wat te eten en om te kleden, gevolgd door een halve marathon op natuurpaden, samen met Joanna die al weer meer dan twee jaar mijn belangrijkste hardlooppartner is. Deel 2 was heel anders: prachtige natuur, modder, en goed gezelschap, ook omdat Jo’s echtgenoot een flink stuk meeliep.
Joanna en ik finishten bij de Sherborne Golf Club waar Rosaleen (mijn vrouw) en Rufus ook kwamen. Daarna was het voor mij nog 3 kilometer heuvelafwaarts naar thuis, na 60 kilometer in totaal. Mijn langste run ooit! Maar, ik haalde niet hetzelfde aantal ‘verticale’ meters, vergeleken met de 2.300 meter van wat de Lulworth ultra zou zijn geweest: slechts 1000 meter!
Joanna verdient een eervolle vermelding. Ondanks dat zij nog herstellende was (en is!) van een hardnekkige blessure kwam het nooit bij haar op, niet mee te doen aan de Lulworth Cove ultra. Dus wist zij ook niet van wijken toen dit evenement werd afgelast. Zij was een grote steun in het laatste deel van mijn ‘alternatief’. Mede daarom overhandigde mijn vrouw Rosaleen in de week erna de` TV onderscheiding` aan Joanna.
NB: Er ligt een prijsje te wachten op de eerste persoon die mij mailt waar ‘TV’ voor staat!’
Opbrengst
Eric, gefeliciteerd met dit geweldige resultaat. Je ziet dat leeftijd geen rol speelt, als je de nodig voorwaarden in acht neemt!
Dank aan jou en aan Joanna, die deze actie hebben ondernomen, met als motivatie ons werk in Juigalpa te steunen. De teller van de sponsorgelden staat nu op €785. Mochten er nog mensen zijn die alsnog Eric`s moeite willen belonen: stort dan een bedrag op de rekening van de moederstichting van de Ruach Foundation in Nederland, Vivir Juntos, Leiden, rekening nummer NL 10 TRIO 0390 9437 11 onder vermelding van ‘Eric’s vierde Ruach Run’.
Een vijfde Ruach Run?
Eric schrijft over deze (on)mogelijkheid: “Mijn hardlopen heeft me veel gezondheids- en andere voordelen opgeleverd. Dus mijn hoop is in staat te zijn volgend jaar een 5e Ruach-run te doen. En dan op mijn 65e op zijn minst 65 kilometer te volbrengen!`
We hopen volgend jaar van je te horen!
