Alle goede bedoelingen ten spijt om afgelopen september via de Run van Winschoten geld in te zamelen voor Ruach, ging dit verhaal toch niet door vanwege een tamelijk dramatische ontwikkeling in Juigalpa. De relatie tussen Astrid, als oprichtster van de Ruach Stichting, en het huidige bestuur van Ruach werd verbroken vanwege een financiële crisis. Maar omdat Eric zich al had ingetekend voor de 100 km besloot hij toch aan de start te verschijnen. Hij schrijft:
Deze dag werd niet alleen ontsierd doordat in mijn optiek de Ruach Stichting niet langer geschikt is als ontvanger van jullie donaties, de dag verliep ook niet helemaal volgens mijn hardloopplannen. Ik had al maanden last van een niet–gediagnosticeerde, en niet pijnlijke, maar wel hardnekkige blessure van mijn rechterhiel, waardoor ik ongemakkelijk liep. Dit betekende dat ik het sinds begin juli heel rustig aan had gedaan. Ik twijfelde dan ook of mijn oorspronkelijke doel om 77,3 km te lopen (=de leeftijd van mijn vrouw in jaren op die 10e september) haalbaar zou zijn. Mijn voorgevoel bleek juist.
Pitstop
De route van 100 km bestond uit 10 lussen van 10 km rond de stad. Maar na drie lussen daalde mijn tempo en werd mijn gewonde voet heet, en ik moest een ‘pitstop’ maken bij het huis van mijn broer om mijn voeten te koelen, droge sokken aan te trekken en een ander paar schoenen te proberen. Het veranderde niet veel. Elk ritme ontbrak me en zelfs rustig joggen was zwaar werk. Twee lussen later was een tweede pitstop nodig en kort daarna besloot ik de race te verlaten aan het einde van de zesde ronde, waar ik door mijn hele familie warm werd onthaald. Daarna liep ik nog wat kilometers tegen de looproute in om nog even gedag te zeggen tegen een aantal makkers met wie ik eerder een tijd had opgelopen. Ik eindigde mijn dag na 66 km te hebben gedaan. ‘t Was geen gemakkelijke race, maar ik eindigde wel fris genoeg om nadien te genieten van de rest van de dag met mijn broers en zus (zie foto) en hun echtgenoten. De week na de run zag ik een sportpodotherapeut die ontdekte dat mijn hielbot vast zat, waarschijnlijk al maandenlang. Hij manipuleerde het terug in zijn normale positie.
Winnaar
Vóór deze run nodigde ik lezers uit om te raden hoeveel kilometers ik af zou gaan leggen. De vijf inzendingen varieerden van 58 km, 63, 77, 100 en 110 km. Mike, die 63km voorspelde, ging aan de haal met een kilo Edam kaas!
Astrid
Het is nu meer dan twee maanden na deze run, en ik heb meerdere keren contact gehad met Astrid over het welzijn van haar en haar zoon, maar vooral over het welzijn van de vijf overgebleven kernleden van de Ruach-gemeenschap. Astrid blijft steun ontvangen van Ruach’s Mother Foundation Vivir Juntos. We hopen en bidden dat een oplossing zal worden gevonden om het gemeenschapshuis een goede doorstart te bezorgen.
Mijn beste wensen voor een gezegende voor Advent en Kerstmis in deze uitdagende tijden voor zoveel mensen in de wereld.
Eric
