We zijn bezig met het afronden van een geheel jaar functioneren van het gemeenschapshuis en de activiteitenclub. Het semester begon met veel activiteiten, waaronder de overgang naar het nieuwe huis, waar we ruimte hebben om nog twee mensen te ontvangen, die in hun eigen huis / gezin in slechte omstandigheden wonen.
We zoeken geen mensen, maar gaan waar men ons vertelt dat er mensen zijn die slecht worden verzorgd. Niet om direct over het onderwerp te praten, maar het indirect te doen. Tijdens het bezoek luisteren we naar de familie, observeren en waarderen in welke mate de familie op zoek is naar het beste voor hun familielid met een beperking. Bij andere gelegenheden zijn het mensen van goede wil, die zich zorgen maken over de situatie van een bepaalde persoon met een beperking. Ze zoeken ons op om hun zorgen te uiten. We geven er altijd een vervolg op. Er zijn ook situaties die zich oplossen of waar geen rol is voor ons.We zijn momenteel bezig met een groep mensen, om de situatie van een mogelijke kandidate te beoordelen.
Eén van de moeilijkheden is om de juiste mensen te vinden om in de stichting te willen werken. In het gemeenschapshuis, ondanks ons selectieproces, ging iemand plotsklaps weg, die ogenschijnlijk tevreden was met ons te werken. We hadden ook afwezigheid wegens gezondheidsproblemen van verschillende werknemers, zowel op kantoor als in het gemeenschapshuis. Dat heeft het werk bemoeilijkt.
Maar we gaan vooruit. Zijn bezig met het versterken van de organisatie en de kwaliteit van het werk. Vrijwilligers hielpen op kantoor. Een leerkracht van de universiteit UNAN helpt vrijwillig om te verbeteren wat nodig is op het terrein van de boekhouding, accountbeheer, enz. In het gemeenschapshuis werken we met ‘niveaus van empowerment’, zodat de medewerksters steeds meer gewetensvol taken kunnen assimileren.
In de bewoners zien we vooruitgang, halfjaarlijks hun synthese evaluerend, na een intensief stimuleringsproces; en de deelnemers in de activiteitenclub hebben vooruitgang geboekt in de activiteiten die daar plaatsvinden!
We dragen ook een steentje bij aan de samenleving, zodat het met meer positieve aandacht naar mensen met een beperking kijkt. We hebben allemaal onze gaven en talenten. Misschien zijn ze meer verborgen. Maar voor een geïnteresseerde op te merken!
Conclusie
We hebben dit semester veel bereikt. Al hebben we een kleine vertraging in relatie tot onze plannen. We zijn afhankelijk van andere mensen, de omstandigheden van het leven, de prioriteiten die op het moment ontstaan. Soms maakt gebrek aan ervaring ons passief. Maar het strategisch plan, waarmee we elk jaar werken, helpt ons om verder te gaan!
Dankzij het bestuur, de betaalde medewerkers die we hebben in de Fundación, de nationale en internationale vrienden die ons financieel en moreel ondersteunen, de aanwezigheid van God, die ons moed en vertrouwen geeft om door te gaan, hebben we grote vooruitgang geboekt door concrete stappen te zetten om onze dromen, ten behoeve van mensen met een verstandelijke beperking ouder dan 15 jaar waar te maken.
De woorden herhalend die we hebben uitgesproken op de eerste verjaardag van de Stichting:
- We handhaven ons motto: “eenheid maakt kracht”.
- “Help mij, om te zijn wie ik ben”
- We hernieuwen onze toewijding om een ‘teken’ in de samenleving te zijn (we kunnen slechts een teken zijn, omdat de behoeften te veel zijn …)
- Blijven we anderen uitnodigen om ons werk te ondersteunen: Als steeds meer mensen met ons meedoen, gaan we gemakkelijker vooruit en
creëren we een betere wereld; niet alleen voor mensen met een beperking maar voor iedereen.
