Deze blog is min of meer een geboortekaartje, want gisteren hebben we onze nieuwe huisgenoot verwelkomd: Rommel, 35 jaar afkomstig uit de oostkust van Nicaragua, Bluefields. Op de foto zien we dat hij gelukkig is dat hij bij ons is!
Sinds februari hebben we contact met hem en een oudtante. Via via kregen we de vraag of Rommel bij ons in huis zou kunnen komen. Eerlijk gezegd hadden we altijd geprojecteerd dat we met max. 6 personen in het huis zouden wonen.
Maar omdat, volgens zeggen, Rommel behoorlijk zelfstandig zou zijn en dus een lichtere vorm van intellectuele beperking zou hebben, wilden we ons niet gelijk doof houden voor de vraag. We vertrouwden erop, dat de vraag niet voor niets op ons bord kwam.
Kennismaken
Dus in februari ging ik naar Bluefields: 5 uur bussen heen, een dag in Bluefields en de volgende dag weer terug (zie daarover geschreven blog eind februari) om een eigen indruk te hebben van Rommel’s functioneren. En rustig met zijn directe verantwoordelijken te kunnen praten. In het kort zijn situatie: moeder drie jaar geleden overleden, vader nooit in beeld geweest. Een broer die illegaal in de VS werkt en een oudtante van 83 jaar die Rommel na overlijden van haar zus in huis heeft genomen, maar de taak niet meer aankan. Haar poging een neef in te schakelen om voor Rommel te zorgen bleek geen succes.
Observaties
Ik observeerde dat Rommel inderdaad redelijk zelfstandig functioneert, hoewel hij door de passiviteit van de laatste jaren bij zijn tante veel vaardigheden waarschijnlijk had verloren. De uitdaging die ik zag lag met name op het terrein van gedrag. Want Rommel, als enig kind had jaren alle aandacht gekregen en was weinig begrensd geweest. Dus de eerste indruk: een verwende jonge man, die erg veeleisend kon zijn. Met de oudtante spraken we af dat Rommel drie kennismakingsbezoeken aan het gemeenschapshuis zou brengen. Om te zien of hij zich thuis zou kunnen voelen bij ons. Maar ook of de andere huisgenoten zich goed zouden kunnen voelen bij hem. Eveneens om in te schatten of wij hem konden geven wat we dachten te zien als zijnde zijn behoeften.
Bezoek
Half maart kwam Rommel zo voor het eerst naar Juigalpa. We hadden al gezorgd dat er in de garage een extra wandje kwam, waardoor we daar een slaapkamertje konden creëren. Mijn eerste indruk t.a.v. Rommel’s functioneren werd bevestigd. Het team mocht warm met hem draaien en de andere huisgenoten reageerden rustig op hem. Rommel genoot van zijn bezoek.
Vervolgens, door het coronavirus en onze eis dat hij alleen met vervoer per personenauto (niet met bus) mocht komen, werd het bezoek van april verlaat en werd gepland voor half mei. En daar waren we dus afgelopen dagen op voorbereid: een bezoek van woensdag tot zaterdag.
Tijdens het geplande bezoek kwam echter onverwachts de vraag van de oudtante of we i.v.m.een aantal dwingende redenen, die te maken hadden met haar verslechterde gezondheid, de afstand Juigalpa-Bluefields, de urgentie konden zien om het kenningsmakingsproces te versnellen.
En of hij dus nu al zou kunnen blijven…Oeps!
Versnelde procedure
Ik stelde voor dat ze een brief naar het bestuur zou sturen met die vraag en uitleg. Dat gebeurde. De volgende dag ging ze met Rommel op bezoek bij de voorzitter Ana Alicia. Er werd van gedachte gewisseld met de andere bestuursleden en wat wij er van dachten als huisteam. Waarna we allen voelden dat het goed was Rommel op te nemen. Dus de officiële opnameprocedure kon beginnen: het invullen van de nodige papieren en komen tot goede afspraken. En de laatste hand moest gelegd worden aan het ‘bewoonbaar’ maken van zijn slaapkamer. Vandaar, tegen alle verwachtingen in, familie-uitbreiding!
Aanpassingsperiode
Dus hij en de anderen in huis zijn bezig zich aan te passen. In ons rooster hebben we al de nodige aanpassingen gedaan om onze werklast te verspreiden nu er een nieuwe huisgenoot bij is gekomen
die onze zorg en aandacht nodig heeft. Zes weken van observatie is onze werkwijze, waarna we tot een ontwikkelingsplan t.a.v. hem willen komen.
Ook een medische keuring hoort bij de startprocedure. Dit keer niet bij een gezondheidspost. Maar bij een dokter die minder in de frontlinie ligt van mogelijke patiënten met coronavirus…
Vandaag schreven we een berichtje over Rommel in facebook. En ik stuurde een berichtje naar onze vrienden en meelevenden per app. Te meer omdat we momenteel geen bezoek kunnen krijgen stelde ik
voor dat men een berichtje ter verwelkoming voor Rommel zou kunnen posten. Hartverwarmend is dat er direct al zo’n 20 reacties binnen kwamen.
Wilt u hem of ons feliciteren, wat voelt als een waardevolle morele ondersteuning, stuur mij dan een mail.
Alleen samen kunnen we het verschil maken!
