Bijna elke woensdag komt Ana Julia voorrijden om met ons naar het zwembad te gaan, gelegen bij een restaurant zo’n 5 km buiten Juigalpa. Op Jonathan na (die dan ook niet meegaat) geniet een ieder van dat uitstapje.
En de vooruitgang in het water, zowel in het zich thuis voelen als in activiteiten, is in de loop der tijd bij een ieder zichtbaar. Op Loyda na, die altijd van het water heeft genoten en ongelooflijke vaardigheden heeft in het water te blijven drijven, ook al heeft ze maar één zwembandje om!
Halverwege de zwemtijd nemen we dan een pauze, waarin we ons de luxe verschaffen om een glas fris te drinken. En tijdens zo’n pauze werd een nieuw idee geboren, want Manuel zei dat hij het eigenlijk ook wel heel leuk zou vinden, hier eens te blijven eten…!
Rifa
En ja, waarom ook niet. Dat betekende alleen dat we een manier moesten vinden om geld bij elkaar te krijgen om dat idee ook tot uitvoering te kunnen brengen. Want dit soort extraatjes zit niet in ons reguliere budget.
Een vrij makkelijke manier om geld bij elkaar te sprokkelen is om een loting te organiseren. Je maakt kopieën van een format waarop je het doel uitlegt, medewerking vraagt en waarop 10 mensen kunnen intekenen, die per nummer 5 cordoba (15 eurocent) betalen. Naarmate je meer van deze papieren=’rifa’ weet te vullen zijn de verdiensten hoger. Het enige wat dan ontbreekt om de ‘rifa’ tot een succes te maken is een mooie prijs hebben, die mensen des te meer motiveert om mee te doen. En veel mensen inschakelen om onder hun vrienden en familie de lijsten te laten vullen.
Dus dat deden we. Ana Julia, die een boekhandel heeft, deed ons de prijs cadeau: allerlei schoolattributen van rugzakje, kleurpotloden, broodtrommel tot schriften toe. Door het nodige werk werden 82 ‘rifa’s’ gevuld in drie weken tijd. Dus dat betekende aardig wat verdiensten. Bovendien, een neveneffect, ons werk en de Fundación werd weer onder een grote groep mensen onder de aandacht gebracht! Ook dat is mooi meegenomen.
Uitstapje
En gisteren was het zover. We hadden genoeg geld opgehaald dat we het uitstapje konden plannen en uitvoeren. Alle huisgenoten en medewerksters gingen mee! Bij het restaurant/zwembad hadden we aangekondigd dat we dit keer ook zouden blijven eten en hadden we bovendien toegezegd gekregen dat we een korting op het eten zouden krijgen. Ana Julia, die altijd voor het vervoer zorgt, had net haar auto verkocht, maar had beloofd voor vervanging te zorgen met behulp van vrienden. En aldus geschiedde.
De foto’s geven een goed beeld van de dag: we vertrokken met regen (vandaar de plastic zakken om ons enigszins te kunnen beschermen), maar eenmaal ter plekke werd het al snel droog en genoot een ieder van het in het water zijn. Zelfs Jonathan was mee en genoot. Niet alleen van het water maar ook van de belofte dat hij daarna patatjes zou eten!
We namen onze gebruikelijke pauze voor een glas fris, want onze huisgenoten zijn erg gesteld op vaste gebruiken. Dat geeft houvast in een wereld die voor hen vrij chaotisch is door hun beperkte begripsvermogen. Vandaar dat we er dan ook alles aan doen om de routine zoveel mogelijk te handhaven.
Wat het eten betreft kon men uit enkele alternatieven kiezen. De foto’s tonen dat een ieder genoot van het eten. Daarna was het vrij snel tijd om ons weer startklaar te maken voor de terugweg en kwam er een eind aan dit bijzondere evenement.Toen we de volgende dag evalueerden en vroegen of het voor herhaling vatbaar is, werd daar volmondig JA op gezegd. Dus het lijkt er op dat er een nieuwe traditie is geboren!
Wilt u dit initiatief sponsoren, dan kunt u een gift overmaken naar Vivir Juntos o.v.v. ‘bijdrage rifa’. Het wordt het begin van het sparen voor een nieuw uitstapje naar het zwembad met lunch! Samen kunnen we een verschil maken!
