Het is acht uur. Anielka, Eva en ik zitten er weer klaar voor om deze ochtend verder te gaan met onze basisvorming, van 7 dagen 4 uur. Vandaag, vrijdag is voorlopig de laatste ‘cursusochtend’.
Deze ochtend verdiepen we het thema wat van de acompañantes (begeleiders) verwacht wordt. Zowel naar de huisbewoners toe als hun opstelling in de buurt en naar de buurtbewoners. We gaan verder met het thema van ‘belang van goede communicatie’ en sluiten af met een evaluatie hoe ze de training/cursus ervaren hebben.
In de middag volgt dan de praktische ervaring met de deelnemers van de activiteitenclub. Anielka heeft geen enkele ervaring met mensen met een beperking. Ze heeft wel een zoontje van vijf jaar waardoor ze praktische pedagogische kennis heeft. En ze studeert zaterdags op de universiteit om leerkracht te worden op een middelbare school waardoor ze ook theoretisch bezig is met pedagogische onderwerpen. Maar het contact met mensen met intellectuele beperkingen, syndroom van Down of met mensen die autisme hebben, is een nieuwe ervaring voor haar. Daarentegen heeft Eva veel ervaring met kinderen en jongeren die een beperking hebben, maar ze heeft nooit een activiteitenclub geleid, waardoor haar nieuwe werk een grote uitdaging voor haar is.
Evaluatie
Ik vraag aan Anielka naar haar ervaring in de activiteitenclub. Ze bekent dat ze in het begin best wel bang was dat zich geen raad zou weten met de deelnemers, dat ze er wel een beetje tegen op zag. Maar dat ze blij is dat ze door heeft gezet, want haar angst is nu grotendeels verdwenen. Ze heeft gemerkt dat ze contact kan maken met de deelnemers en dat ze het leuk vond in de club! Doorpratend over de thema’s die deze week voorbij zijn gekomen zegt ze dat het thema van de communicatie haar duidelijk gemaakt heeft dat ze zich meer moet uiten, als ze problemen wil voorkomen. Terwijl ze eerst dacht dat ze problemen voorkwam door maar niets te zeggen… Ook dat ze haar eigen ideeën een beetje los moet leren laten om objectiever te kunnen kijken wat de ander wil of bedoelt.
Autisme
Eva die haar eerste maand er op heeft zitten als ‘acompañante’ in de activiteitenclub, onder mijn supervisie en leiding, vond de thema’s erg leerzaam. Door het thema ‘autisme’ snapt ze nu bijvoorbeeld beter dat er in de club veel individuele momenten moeten zijn voor de deelnemers, naast een paar gezamenlijke momenten. Dat een vaste structuur nodig is en wijzigingen tijdig aangekondigd moeten worden, wat voor alle mensen met een intellectuele beperking van nut is, omdat hun grip op de wereld veel minder is en veel chaotischer. Ze heeft beter geleerd naar zichzelf te kijken, naar haar houding en wat voor effect dat heeft op de deelnemers. Dat ze niet uit moet gaan van het plan in haar hoofd, maar moet leren zien wat de behoeften van de deelnemers zijn om tot de geplande activiteit te komen.
Reflectie
En wat heb ik geleerd? Dat ik mijn lesmethode behoorlijk aan moet passen aan het publiek wat ik hier voor me heb: mensen van goede wil, die weinig specifieke, gelijkwaardige werkervaring hebben en zeer slechte lezers zijn. Die leren van praktische oefeningen en waar een theoretische uitleg kort en bondig bij moet zijn, om binnen te komen. Ik moet bekennen dat het een intensieve werkweek voor me was. Ik had meer willen behandelen. Maar hoop dat in ieder geval de basis gelegd is, waar we de komende tijd op voort kunnen bouwen. Om samen een goed team te vormen en ons voor te bereiden op de opvang van de nieuwe huisgenoten!