Eind november begint de grote vakantie van de scholen. Net voor kerst zijn er activiteiten ter afsluiting van het werkjaar. En veel werknemers zijn vrij tussen kerst en oud en nieuw. Zo ook de medewerksters van de Fundación die op kantoor werken: Tania (boekhoudster) en Ana Alicia (administrateur). De activiteitenclub had gisteren haar afsluiting van het jaar en start weer op 2 januari.
Elk jaar organiseert de Fundación voor de werknemers, bestuur en bewoners van het huis een gezellige bijeenkomst. Dit keer niet in het gemeenschapshuis, maar in het huis van één van de bestuursleden, een halve straat van het gemeenschapshuis vandaan. Iedereen zag er op zijn ‘kerstbest’ uit. Er was muziek, eten en ter afsluiting een cadeautje voor een ieder.
Manuel en Maria Helena
Het was mooi om te zien hoe onze nieuwe huisgenoten zich al thuis bij ons voelen. Ze zijn behoorlijk zelfstandig in hun functioneren en kunnen ook verbaal het minimale aangeven. Manuel wat duidelijker dan zijn zus. Dat maakt dat de interactie soepeler verloopt. Wat een nieuwe ervaring voor ons is, is omgaan met mensen die een visuele beperking hebben. Maria Helena ogenschijnlijk sterker dan Manuel.
Dus tijdens het feest zaten ze een groot deel op hun stoel alle indrukken in zich op te nemen. Toen Manuel uitgenodigd werd om ook te komen dansen deed hij dat graag, evenals Maria Helena. En de pizza met als toetje ijs lieten ze zich goed smaken (dat zullen ze dat nauwelijks of niet gehad hebben in hun leven).
Toen ik naderhand Manuel naar bed bracht, vroeg ik hem wat hij van het feest gevonden had. Hij had het leuk gevonden. En hij zei dat hij nog wel meer had willen dansen! Dus daar zullen we een volgende keer rekening mee houden.
Afsluiting activiteitenclub
Gisteren hadden we een kort programma georganiseerd voor de deelnemers van de club en hun ouders/wettelijke vertegenwoordiger ter afsluiting van 2018. Bijna iedereen was aanwezig.
Om ook aandacht te geven aan het ‘waarom’ van kerst, had ik een leeg stalletje mee genomen. En klei, met de vraag of iedere deelnemer mee kon helpen om de stal te vullen: de één zou een Maria maken, de andere het kindje Jezus, een derde Jozef. Iemand zou een engel maken en twee zouden ieder een herder maken. Enthousiast ging men aan het werk. Ter afsluiting legde ik daarna elke personage in en om het stalletje, waardoor we met elkaar het kerstverhaal vorm hadden gegeven. Natuurlijk moest de geboorte gevierd worden met taart en sap. En via donaties hadden we daarvoor kunnen zorgen. Daarna zongen we het kindje Jezus toe, begeleidt door Jose Miguel op de piano.
En geen feest zonder het kapot slaan van een piñata, waar de deelnemers van de club dagelijks aan werken. Dus dit keer mochten ze, elkaar afwisselend, net zolang op de piñata slaan, tot de snoepjes die er in zaten, eruit vielen en gretig verzameld werden.
Ter afsluiting kregen alle deelnemers een mooi versierde beker met wat lekkers om mee naar huis te nemen, als dank voor al het werk wat ze dit jaar hadden gedaan. En de wettelijke vertegenwoordigers kregen een zelf gemaakte kerstkaart. Voldaan ging een ieder daarna naar huis.
Nicaragua
In deze dagen is het niet alleen vieren. Het is ook meeleven met zoveel gezinnen die rouwen om de gedode manifestanten; met de vele manifestanten, die zonder rechtvaardig proces in de gevangenissen zitten; om zoveel Nicaraguanen die het land hebben verlaten uit angst voor represailles of werkloos zijn geworden door de toenemende economische crisis in het land. Mensenrechten bestaan in Nicaragua alleen voor aanhangers van de regering. Nicaragua is momenteel een politiestaat en het einde is nog niet in zicht. Blijf Nicaragua gedenken! Het leven gaat door, we vieren, maar met een lach… en een traan!
